Αγαπα σαν να μην υπαρχει αυριο

Τι θα εκανες αν μπορουσες να γυρισεις τον χρονο πισω; τον ρωτησε ο μπαρμαν
Και μονο αν εχεις περασει τη φρικη απαντας με ειλικρινεια. Ολοι εμεις, οι βυθισμενοι στην πολυτελεια της φυσιολογικης ζωης, ψευτοεπαναστατουμε εφημερα με ημερομηνια ληξης.
Κι εσυ που εχεις ζησει τη φρικη και ορκιζεσαι οτι αν γυρνουσε ο χρονος πισω θα συμπεριφεροσουν αλλιως, αραγε θα καταφερνε να σε ξανακαταπιει το τερας της αχαριστιας μετα απο δυο μηνες, δυο χρονια; Ποιος ξερει....
Θα μεινω με τη μουσικη

https://www.youtube.com/watch?v=ZwA-KjHgqqQ

 και τη σκηνη στο δευτερο λεπτο, στο δευτερο μερος της ταινιας.

καληνυχτα

καθοδον...

Στειλτε τα βιογραφικα σας, για μια θεση οδοντιατρου σε μια επαρχιακη πολη της Σκωτιας. Ενα ονειρο μπροστα μου να περιμενει λιγα κλικ απο εμενα και τονους απο θαρρος. Για μια ζωη κοντα στα προτυπα που ονειρευομαι. Το εστειλα σε μηνυμα στον Δ. Ετσι για να ονειρευτουμε λιγα δευτερολεπτα.

Πεθανε ο David Bowie κι εχει γεμισει το facebook με ανακοινωσεις. Θυμηθηκα τον Λαβυρυνθο. Με ειχε βαλει η Αννα να το δω. Και μεσα απο τους απιθανους συνειρμους του μυαλου, θυμηθηκα ταινιες που ειδα με την Αννα καποτε. Και μετα αλλες παιδικες μου φιλιες. Με ποιους χαθηκα, με ποιους οχι. Και μετα αρχισα παλι να κατεβαζω κομματια της Dolly Parton, Kenny Rogers, John Denver, Shania Twain, Lynn Anderson...

Και ξανασφηνωθηκε η εικονα της Σκωτιας στο μυαλο μου. Ή καποιας Σκωτιας. Και με σκεφτομαι μπροστα σε ενα λευκο γραφειο, κατω απο ενα μεγαλο παραθυρο να γραφω γραμμα στην Τζενη. Και να της περιγραφω πως ειναι η ζωη εκει. Να της εξομολογουμαι οτι ακομη δεν πιστευω οτι καταφερα να φυγω απο Ελλαδα. Και να ξερω οτι δεν θα με κρινει που υπερβαλω. Γιατι ξερει. Με ξερει. Κι οταν ξερεις και αγαπας, αγκαλιαζεις τα ονειρα του αλλου. Δεν τα μουτζουρωνεις. Να το θυμαμαι καλα αυτο κι εγω.

Προσπαθω να κανω χειροπιαστo το ονειρο και παντα ξεφτουν οι λεπτομεριες. Κι εχω αποφασισει να το ερμηνευσω ως πορεια και οχι ως αδιεξοδο. Ειμαι καθοδον να κεντησω το τελειο ονειρο. Μεσα στα νηματα και στους αυτοσχεδιους αργαλειους και στα ξυλινα πατωματα και στα λευκα ρουχα και στα μεγαλα παραθυρα και στις ομορφες μελωδιες ειμαι κομματιασμενη. Μα αν ενωσω σωστα τα κομματια θα ειμαι ολοκληρη. Καθοδον λοιπον....

υπομονη για τα ομορφα

"Μαμα πλεκις πολιορεα. Με αγαπι Ισμηνη" Αυτο ηταν το δικο μου ραβασακι. Τους τελευταιους μηνες με εχει δει τοσες φορες να πλεκω, που ισως να μη θυμαται οτι καποτε δεν επλεκα. "Μπαμπα εισαι ιδιοφυια. Με αγαπη Ισμηνη" (επεσε βοηθεια στην ορθογραφια και ναι, τον μαζευα με το κουταλακι τον μπαμπα μετα. Μα εφευρισκει απιθανα παιχνιδια ο ατιμος)

Μεχρι χθες θα σου απαντουσα οτι περασα ομορφα τις γιορτες. Οικογενειακα και ξεκουραστα. Κλισε εκφρασεις που δεν χανουν καθολου τη σπουδαιοτητα τους και την αληθεια τους για μενα.
Μα σημερα δεν ηθελα να ερθω στη δουλεια. Καθολου δεν ηθελα. Ηπια το καθιερωμενο πρωινο καφεδακι με την Β και την Ν και ημουν τοσο σφιγμενη που καθολου εορταστικο δεν το εζησα. Το πρωτο καφεδακι της χρονιας στο γραφειο. Γιατι εμενα μ'αρεσουν αυτες οι χαζομαρες. Και τις απολαμβανω συνηθως. Μα οταν εφυγαν τα κοριτσια, με πλακωσε η ΔΕΗ, το ταμειο μου, η forthnet, η cosmote, η ευαθ, το ενοικιο, οι προμηθευτες.
Τηλεφωνησα να ακουσω τη φωνη του Δ πριν φυγω το μεσημερι. Να θυμηθω λιγο τη ζεστασια των προηγουμενων ημερων. Πηρα τη μικρη, επιστρεψαμε σπιτι και κοιμηθηκα 2μιση ωρες για μεσημερι!!! Να μη σκεφτομαι. Κοιμηθηκε και η μικρη διπλα μου.
"Ευχομαι να μην ειχες δουλεια" μου ειπε οταν αποχωριστηκαμε το απογευμα.
Τι να της εξηγησω...

Ξεχασα να σου πω τα ευχαριστα. Ηρθε ο Αγιος Βασιλης. Στην Ισμηνη με το Lego Scooby Doo και σε μενα με το ρολογακι που ηθελα πολυ. Το φλουρι στη δικη μας βασιλοπιτα το κερδισε ο Δ. Η Ισμηνη ειπε πρωτη φορα καλαντα στο αυτι του καθε πολυ στενου συγγενη κι επαιρνε το χαρτζιλικακι της. Αργα αργα τα βηματα. Του χρονου ισως την καταφερουμε να τα πει σε εμας δυνατα.

Εχω στο μυαλο μου ομορφα πραγματα. Λιγο να οργανωσω το χαος που αφησα να με περιμενει εδω. Λιγο να οργανωσω τους ρολους μεσα μου. Ειμαι οποιο κομματι μου ξυπνησεις, διαβασα καπου και πολυ μου αρεσε. Με λυτρωσε για λιγο. Μετα ασχοληθηκα με αλλα. Γιατι με κουραζει να βλεπω ανθρωπους να ψαχνουν για δικαιολογιες λες κι εχουν ευθυνη για αλλονων ζωες.
Υπομονη για τα ομορφα. Προεχει το χαος.
Καλη χρονια φιλε μου