Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2014

μια ζεστη Δευτερα

Σημερα ο υδραργυρος εφτασε τους 28 κι εγω, οταν πηγα να παρω την μικρη απο το σχολειο, ηθελα να την παρω και να μπουμε στο αμαξι και να ξεκινησουμε για βορεια. Δεν ξερω που βορεια. Να ξεκινησουμε και να σταματησουμε καπου με 15° C, με πολλα φυλλοβολα δεντρα, με σπιτια χτισμενα με πετρα και ξυλο και καθαρο αερα. Αντ'αυτου, αφησα την μικρη στη μαμα μου και ηρθα στη δουλεια. Πρωτο ραντεβου η φιλη μου η Μ. "Σταματησε να φοβασαι και να τα σκεφτεσαι συνεχεια. Αυτο που φοβομαστε το προκαλουμε κι ερχεται." ειπε στον μπαμπα της, που αγχωνεται πολυ για τα επαγγελματικα. Κι εγω εχω αφεθει σε ολες τις φοβιες μου τελευταια. Ολος ο αρνητισμος εχει συσσωρευτει πανω μου και μερικες φορες νιωθω οτι δεν θελω να δω κανεναν ή να μιλησω σε καποιον, μην ειναι κολλητικο και τον κολλησω.
Το Σ-Κ πηγαμε Σερρες για ενα παιδικο παρτυ και περασα πολυ ομορφα. Το να επιστρεφω ομως Κυριακη βραδυ και να δουλευω μετα πρωι-απογευμα Δευτερας, με σκοτωνει. Εχει ενα τεταρτο που αποφασισα να τα δω ολα θετικα. Και δεν σου λεω τι Γολγοθας ειναι αυτο για μενα αυτη τη στιγμη. Θα το προσπαθησω. Το πολυ να πω το βραδυ, "Οκ Κατερινα απετυχες. Προσπαθησες ομως."
Εχω λιγες ωρες ακομη να ονειρευτω μια Δευτερα γεματη στοχους. Απο αυτες τις κιτρινες Δευτερες που συνηθιζα να αγαπω. Εχω μια ολοκληρη εβδομαδα να διοργανωσω και ενα Σαββατοκυριακο που θα μεινω σπιτι απο το πρωι ως το βραδυ φτιαχνωντας τυροπιτακια και τουρτα στον Δ που εχει γενεθλια. Τι κακο κι αυτο να θελω να κλεινομαι στο σπιτι μου ολο τα φθινοπωρινα Σαββατοκυριακα. Μετα το καλοκαιρι δεν ξεκουνιεμαι ευκολα. Ειδικα για βραδινη εξοδο. Αντε για καμια εκδρομουλα, καμια μεσημεριανη ταβερνιτσα με φιλους. Κι αυτο μη μου το βαζεις απανωτα Σαββατοκυριακα σε παρακαλω. Θα αρχισω να ουρλιαζω.
Αυτη τη Δευτερα πρεπει να κανω τη διαφορα. Να ριξω λιγο χρωμα σε καποια ξεθωριασμενα ονειρα. Να ονειρευτω απο την αρχη. Να κανω χωρο για προοπτικες. Κατι θα σκεφτω.

6 σχόλια:

  1. Γειάσου Dee Dee, δεν πρόκειται να σε παρηγορήσω απλώς θέλω να σου θυμίσω πώς δεν χρειάζεται να σκεέφτεσαι συνέχεια τι θα γίνει αύριο ή μεθαύριο. Αν συνηθίσεις να εσιτάζεσαι στο τώρα πίστεψέ με θα νιώσεις πολύ καλύτερα. Σίγουρα θα έχεις πολλά να εκτιμήσεις κάθε στιγμή και όπως όλοι καλά ξέρουμε οι στιγμές δεν επαναλμβάνονται. Καλή συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι να σου πω; Οτι εχεις αδικο; Ψεμα θα ειναι. Ειναι φορες που το καταφερνω και το κανω αυτο που λες. Να σεβομαι και να αξιοποιω το σημερα. Ειναι φορες που πολυ δυσκολευομαι :)

      Μια ομορφη μερα ευχομαι!

      Διαγραφή
  2. κανε οτι μπορεις ασχετα με τον καιρο η καθε μερα σου ειναι ολη σου η ζωη μην την αναβαλλεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εσυ δικιο εχεις :) Μα δεν ειναι παντα ευκολο...

      καλο μεσημερακι Ιωαννα μου

      Διαγραφή
  3. Κατερινάκι έχεις τα εξής στη ζωή σου: Δουλειά (σε μια χώρα 1.5 εκ. ανέργων), οικογένεια (σπουδαίο που υπάρχει και αναπνέει πλάι σου και εσύ μέσα της), περιθώριο για όνειρα και αλλαγές. Μήπως να τα δεις αλλιώς λοιπόν τα...σκοτάδια?
    *σαν σκούντημα δες το αυτό που σου λέω. Πώς κανει ενα κουτάβι που σε σκουντάει? Έτσι... ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σαλονικια μου εχω κανει αυτες ακριβως τις σκεψεις καποιες στιγμες στη ζωη μου που ενιωθα δυσκολα. Δεν μπορω να πω, με γλυκαινουν λιγακι. Αλλα δυστυχως, οταν περναω ενα ζορι, δυσκολευομαι να ειμαι ταπεινη και μεγαλειωδης :) :) :) Παντως εχεις δικιο. Δεν μπορει, θα τον βρω τον διακοπτη στα σκοταδια μου.....καπου θα υπαρχει φως, τζαμπα πληρωνουμε τη ΔΕΗ ; :)

      Καλο μεσημερι!!!

      Διαγραφή