perfect day

Εφυγε ο Lou Reed. Σημερα το διαβασα. Και θυμηθηκα αυτο το τραγουδι. Και ηταν ακριβως αυτο που ειχα διαθεση να ακουσω σημερα. Και να το ακουω ολη μερα.



Περασε ενα Σαββατοκυριακο χλωμο. Μαζευτηκαμε με φιλους και οι υπολοιπες μερες περασαν οικογενειακα. Η μικρη ειδε απιστευτα πολυ τηλεοραση. Δεν ειχα και πολυ ζωντανια να ασχοληθω πιο δημιουργικα μαζι της οπως θα καταλαβες. Ημουν "κακια" μαμα αυτο το τριημερο. Εκεινη βεβαια, εχει εξισου αναγκη την αγκαλια μου και την παρουσια μου. Και ειναι τρομακτικο αυτο. Το να μην νιωθεις καλος γονιος. αλλά να εξακολουθεις να εχεις τετοια επιρροη πανω στο πλασματακι σου. Το βατραχακι μου εμαθε να ξεντυνεται και να ντυνεται μονη της. Αργουμε λιγακι, κι αν ειναι στενες οι μπλουζες δεν τα καταφερνουμε παντα, αλλα κυριως καταφερνει να ξεντυθει και να ντυθει εντελως μονη. Εχει πλακα, γιατι με πιανει στον υπνο σηνυθως. Δεν ειχα στο μυαλο μου να τη βαλω να μαθει ντυνεται μονη. Οχι επειδη δεν θα επρεπε, αλλά επειδη εγω το ειχα αμελησει. Ειχα συνηθισει τη φαση να την ντυνω εγω. Τοσο πολυ την ειχα αποδεχτει λες και θα κρατουσε για παντα. Κι εχει και μια εβδομαδα που οταν υποσχεται κατι, δεσμευεται να το τηρησει (γιατι οι υποσχεσεις πριν πηγαιναν συννεφο, αλλα στην πραξη με το ζορι να εκανε μια).
Τα βραδια διαβαζα το βιβλιο μου. Δεν ειχα διαθεση για τιποτε. Το αρνητικο ηταν οτι δεν απολαμβανα αυτη την απραξια μου. Κατι άλλο ειχα αναγκη. Ισως μια βολτα. Ουτε εγω ξερω τι ακριβως ηθελα. Το καθιστικο μου φαινοταν πολυ αβολο.
 Εκανα παλι εκεινη την ωραια βελουτε σουπα απο αρακα με ανθοτυρο και κρεμμυδακι, που ειχα κανει το καλοκαιρι, και ηταν πολυ νοστιμη. Η μικρη εφαγε 3 μικρα πιατα. Εκανα κι ενα γλυκο χθες, με πορτοκαλενιο σιμιγδαλενιο χαλβα χωρις λαδι. Ξινουτσικο αλλά μου αρεσε πολυ.
Κουτσοεβδομαδα φιλε μου. Θα περασει χωρις να το καταλαβεις. Σ'αφηνω. Ψαχνω να διαβασω για τον νευρογλωσσικο προγραμματισμο και τον Derren Brown. Το Σαββατο ο αντρας μου μας αφησε με ανοιχτο το στομα με καποιες αποκαλυψεις για θεματα που με ενδιαφερουν πολυ και δεν ηξερα οτι ασχολειται κι εκεινος. Ολα στο μυαλο ειναι ναι. Εχουμε ευθυνη για την απραγια του νου μας.

αναποδιες

Αυτη η εβδομαδα ηταν λιγακι αναποδη.
Κρεμοταν ενα σιδερο κατω απο την εξατμιση του αυτοκινητου και με ακουγαν απο οπου περνουσα. Μετα απο μερες πηρα την Βικυ στο συνεργειο και της λεω "Βικυ περναω και κανω σαματα, θα το φτιαξουμε;" "Φερ'το απο 'δω" μου λεει η γυναικα. Διαγνωση απο το τηλεφωνο θα κανουμε; Το πηγε ευτυχως ο μπαμπακας μου και σε λιγη ωρα ερχεται πισω. Ενα μικρο κολληματακι ηταν, μου ειπε. Ουτε χρηματα δεν μου πηραν οι ανθρωποι. Ωραια. Παει κι αυτο που με εγχωνε. Παω να παρω το μεσημερι την μικρη, στριβω απο το στενο και το πενταλ του γκαζιου πατιεται τερμα κατω. Δεν ειχα γκαζι ! Παρκαρω με τα χιλια ζορια σε μια ακρη και παω με τα ποδια στον παιδικο. Κουβαλωντας κατι σακουλες που χρειαζομουν, την τσαντουλα της μικρης, τα μπουφαν μας επειδη ειχε ζεστη και την μικρη που ηθελε να με κραταει απο το χερακι και χοροπηδουσε. Σημερα ηρθε η οδικη βοηθεια, το πηγε στο συνεργειο και με παιρνει η Βικυ...."Κατερινα, 70 € ειναι η ντιζα του γκαζιου".  Ωραια. Πριν λιγο καιρο, ουτε μηνα δεν εχει, αλλαξα συμπλεκτη κια μου ειχαν φυγει άλλα 250€. Και περσι αλλαξαμε φρενα και εξατμιση. Μου φαινεται πρεπει να αρχισω να βλεπω για κανενα καινουριο μεταχειρισμενο. Αυτο το καημενο απο το 97, ποσο ακομη να αντεξει. Απο ο,τι μου λενε, μονο εξοδα θα ειναι απο δω και περα.
Επιχειρηση ενδοεπικοινωνια. Ειχε χαλασει κι επρεπε να ειμαι συνεχεια πανω στον οροφο, να ακουω την μικρη. Νυσταζα και κοιμομουν κι εγω απο τις 10 αυτες τις μερες. Βρισκω μια της phillips. Βαρεθηκα να αλλαζω καθε εναμιση χρονο. Τουλαχιστον αυτη ελπιζω να κρατησει. Εχει κι επιπλεον λειτουργιες που βοηθουνε πολυ. Την ελαβα χθες και την δοκιμασα. Σουπερ. Καθισα επιτελους στο καθιστικο χωρις αγχος. Παει κι αυτο. Άλλα 82 ευρω (κρατας λογαριασμο ως τωρα;; Εγω οχι.)
Ερχομαι στο γραφειο κι ετοιμαζομαι να εκτυπωσω κατι που πρεπει να δωσω σε εναν πελατη. Παπαλα το εκτυπωτικο. Εκανε νερα τελευταια και τελικα κατελληξε! Ουφ. Δεν ειναι δυνατον. Πανω που μου ειχε δωσει ο Δ ενα εξωτερικο cdplayer για να βλεπω ακτινογραφιες επειδη ειχε χαλασει αυτο που ειχε ο υπολογιστης. Αλλα εξοδα για τον εκτυπωτη!
Μη σου πω οτι αρχισε να εχει προσωπικοτητα και το ξυπνητηρι στο σπιτι. Οποτε εχει διαθεση με ξυπναει τελευταια. Αυτο δεν με ανησυχει. Βρηκα ενα παρομοιο πολυ φθηνο. Ηταν κι αυτο πολυ φθηνο (2 € απο το IKEA) και κρατησε τοσα χρονια.
Ευτυχως προλαβα κι εκανα καποια ψωνια χθες απο το σουπερ μαρκετ. Με βλεπω εντελως ταπι το τριημερο. Μηπως να αρχισω παλι τα αλατια ημαλαΐων και τα συναφή; Και με ολα αυτα εγω ειμαι σαν την καλη χαρα. Ειμαστε παραξενα οντα τελικα. Αντε σ'αφηνω. Κανε μια προσευχουλα για μενα να μη με βρουνε άλλα, ενταξει; Ευχαριστω. Καλο τριημερο.

υ.γ. Αυριο στη Θεσσαλονικη ειναι αργια, του Αγιου Δημητριου ντε. Αραγε και για τις λαϊκες ισχυει; Την λαϊκη της Θερμης; Ουφ, με εβαλε σε σκεψεις η αδερφη μου.

σφραγιζω την ομορφη εβδομαδα με γαλλικο φουντουκι στην καινουρια μου κουπα

Τελικα εμεις οι γυναικες εχουμε ενα θεματακι με τα ψωνια. Μπορει να μην ειμαι απο τις γυναικες που αγοραζουν ρουχα και παπουτσια, αλλα τρελλαινομαι να παιρνω ειδη για το σπιτι και δωρακια. Χθες λοιπον πηγα στα Hondos, ειχα ταξει στην μικρη να παμε. Αγαπαει πολυ την Ζαΐρα, την κοπελα που παιζει μαζι της στον παιδοτοπο. Ειπα αυτη τη φορα να βγω λιγακι στον ιδιο οροφο να δω για πορτοφολι στον Δ μου, που χρειαζοταν και πλησιαζει και η γιορτη του. Βρηκα ενα πολυ ομορφο καφε σκουρο.

Μετα βρηκα κι ενα ομορφο χαλακι-κουρελου σε προσφορα για την κουζινα μου και δυο υπεροχες κουπες. Οι παλιοι γνωριζουν την τρελλα μου με τις κουπες. Οχι φιλε μου, μην μου παρεις δωρο ποτε κουπα. Τις διαλεγω ΕΓΩ τις κουπες μου :) Τα τελευταια χρονια εχω ξεκινησει και μια συλλογη. Αγοραζω καθε χρονο, 2 κουπες για να εχω για το φθινοπωρο-χειμωνα.Η χαρα οταν αγκαλιαζω με τις χουφτες μου τον πρωτο ζεστο καφε στην καινουρια μου κουπα ειναι μεγαλη.Ηρθαν και τα νηματα που παρηγγειλα απο τα mallia kouvaria και ειμαι ετοιμη για φθινοπωρινη βουτια. Χθες ηπια και τον πρωτο φυσικο χυμο απο ροδια και πορτοκαλια στη μαμα μου. Κοπηκαν τα πρωτα μας ροδια.

η αυλη της μαμας με τα πρωτα μαζεμμενα ροδια

 Οι καινουριες μου κουπες με αχνιστο γαλλικο φουντουκι μεσα

Την περσινη την ειχα διαλεξει απο τα Jumbo και μου την εκανε δωρο η φιλη μου η Νικολεττα

κουπα φθινοπωρο χειμωνας 2012-13

Αυτες τις ειχα παραγγειλει απο τα PIP studio. Ειχα ζηλεψει ενα δωρακι της Λιτσας.

κουπες φθινοπωρο χειμωνας 2011-12

 Αυτες τις ειχα παρει απο τον Μασουτη αν θυμαμαι καλα. Ενα ευρω τη μια νομιζω

κουπες φθινοπωρο χειμωνας 2010-11

Μετα τα ψωνια, καθισα για ενα ακομη καφεδακι στην καφετερια του Hondos κοιταζοντας τον Θερμαϊκο και διαβαζοντας το βιβλιο του Μπουκάι. Μεσα στον επομενο μηνα εχω βαλει σκοπο να επισκεφτω την Κατερινα στου Κυκλους Ζωης. Για καποιους ανθρωπους εισαι εξαρχης σιγουρη οτι θα πετυχουν. Ειναι πολυ καλη σ'αυτο. Θα παω οπωσδηποτε. Εψησα και το Μαρακι που εχει την ιδια μουρλα με εμενα σ'αυτα και θα παμε μαζι. Καντε μια βολτα απο την ιστοσελιδα της. Ειναι απο τις ωραιοτερες σελιδες που εχω επισκεφτει. Πολυ καλη δουλεια εκαναν τα παιδια που ανελαβαν τη δουλεια αυτη).

Φευγω. Απο την Δευτερα πως εζησα τις μερες μεχρι σημερα, δεν το καταλαβα πολυ. Ειμαι δημιουργικη, νιωθω γεματη ενεργεια και οταν ειμαι ετσι νιωθω χαρουμενη. Οπως ακουσα και σε ενα τραγουδακι το πρωι "πετρα που θελει να κυλα, ποτε δεν χορταριαζει".

η δυναμη της Δευτερας

Καποια Σαββατοκυριακα εχουν πολυ ιδιαιτερο αρωμα. Περνουσαν πολλες σκεψεις απο το μυαλο μου. Παρατηρουσα πολυ τους γυρω μου. Πως καθονται, πως εκφραζονται με τα φρυδια, πως κουνανε νευρικα μυες, χερια, ποδια. Παρατηρησα απο σχολια στο facebook οτι πολλοι εχουν αναγκη να προσβαλουν τον αλλον. Σχολιαζουμε κατω απο μια φωτογραφια καποιου κοινου φιλου κι αντι ο καθενας να γραψει ευγενικα τη δικη του αποψη, μια κυρια ειχε αναγκη να προσβαλει τη δικη μου αποψη για να πει τη δικη της. Τι ειναι αυτο που μας κανει να μην ειμαστε ευγενικοι με τους ανθρωπους; Ποσο δυσκολο ειναι για καποιους να εκφραστουν χωρις να προσβαλουν τον αλλον;

Στο σπιτι εβγαλα σχεδον ολη την αποθηκουλα εξω προσπαθωντας να εξοικονομισω χωρο για την γωνιτσα μου. Παιδευομουν ολο το απογευμα του Σαββατου και καταφερα μια τρυπα στο νερο. Σημερα μου ηρθε μια ιδεα ομως, που ειναι κι ευκολα υλοποιησιμη και νομιζω θα καταφερω αυτο που εχω στο μυαλο μου στο τελος. Κυριακη για καφε σε παιδοτοπο με φιλους και το απογευμα αρχισε η επιχειριση χειμωνιατικα-καλοκαιρινα. Ειναι απιστευτο ποσα ρουχα δεν φοραμε!! Και φυσικα δεν τελειωσα σε ενα απογευμα μια τοσο μεγαλη επιχειριση. Σκεφτομαι να στρωσω και χαλια αυτη την εβδομαδα. Εβγαλα και το παπλωμα μας και κοιμηθηκα χθες και δεν ιδρωσα καθολου. Μπορει να εχει ζεστη αυτες τις μερες, αλλα το βραδακι μια χαρα κοιμασαι με παπλωμα.

Σημερα το πρωι δεν αρχισε καλα η μερα μου. Καποιες δυσκολες περιπτωσεις στη δουλεια μου χαλασαν τη διαθεση. Ειναι η δυναμη της Δευτερας και του φθινοπωρου που κραταν τη μερα μου σε καφε-κοκκινο-πορτοκαλι αποχρωσεις. Αποφασισα να κανω κι αποχη απο το γαλα. Εγω ελεγα να το ελαττωσω, αλλα ο Δ προτεινε να το κοψω. Ισως δω διαφορα στην αλλεργια που με επιασε τα τελευταια 3 χρονια. Σημερα βεβαια εβαλα γαλα στον καφε μου, ετσι για τελευταια φορα. Απο αυριο σκετος ο καφες ξανα. Ενταξει, μη φανταστεις οτι θα γινω αλλεργικη στα γαλακτοκομικα. Απλα θα κοψω εντελως την καταναλωση παστεριωμενου γαλατος στο σπιτι που επινα με τα λιτρα. Ξεκιναω λοιπον. Αν εχεις και την υποστηριξη του συντροφου σου, ειναι μεγαλη υποθεση. Ειπαμε θα δινουμε κατσικισιο γαλα και στην μικρη στο εξης. Λιγο καλυτερο απο το αγελαδινο. Κι αυτο περισσοτερο επειδη βοηθαει στο υψος, απο ο,τι με ενημερωσε ενας καλος γειτονας ορθοπαιδικος. Οχι για προσληψη ασβεστιου. Ασβεστιο απο τα λαχανικα ή σε χαπια αν εχει χαμηλο ασβεστιο. Για να ειναι καθαρα απορροφησιμο. Καλη μας απεξαρτηση λοιπον.

Καπου εδω τριγυρω θα ειμαι να ψαχνω νηματα. Αν βρεις ξινους ανθρωπους στον δρομο σου, μην απαντας στα πικροχολα σχολια τους. Τιποτα δεν καταφερνεις. Μονο τη διαθεση σου χαλας. Ο κοσμος ακουει μονο αυτα που εχει αναγκη να ακουσει. Συγκεντρωσου στους ανθρωπους που αξιζουν. Που εκπεμπουν φως κι αληθεια. Ενας απο αυτους και ο Αντωνης. Μολις ξεκινησε το ταξιδι του το "Σουινγκ με τ'αστρα" και δεν υπηρχε περιπτωση να μην το παραγγειλω. Ειναι απο τους πιο εξαιρετικους στον χωρο. Θαυμαζω πολυ τον τροπο που γραφει. Σε λιγες μερες θα το εχω στα χερια μου το βιβλιο του και το περιμενω με μεγαλη χαρα.

Σ'αφηνω τωρα. Εχω ενα υπολοιπο ομορφης Δευτερας να ζησω...

τολμη

Ειχα διαθεση να παω στην Αννα. Ισως καταφερω την επομενη εβδομαδα να της τηλεφωνησω. Αν κι αυτο δυσκολο το κοβω, αλλα τουλαχιστον μεχρι τελος του μηνα πρεπει να τα καταφερω.

Θα της ελεγα γι'αυτα τα 26 λεπτα του Μπουταρη που με εκαναν να τον θαυμασω.




Που με εκαναν να τολμησω κι εγω ξανα να ονειρευτω μεγαλα πραγματα.

Ξεθαψα κι αυτο που ειχα διαβασει στο βιβλιο μου.

"Αν δεχτει κανεις να βγαλει την ετικετα της δειλιας μπορει να ξυπνησει πολλα συναισθηματα. Αν νιωθετε φοβο, το να πειτε «Ειναι επειδη ειμαι δειλος» δεν εξηγει τιποτε, αλλά δημιουργει μια ασφαλεια, ειναι ενας λογος. Μ'αυτον τον τροπο αποφευγετε να αντιμετωπισετε αμεσα τον φοβο. Το «φοβαμαι» υπονοει οτι θα μπορουσατε και να μη φοβαστε. Το «ειμαι δειλος» ειναι ενας αυτοπροσδιορισμος, δεν μπορειτε να κανετε αλλιως. Αυτο σας αφαιρει την ευθυνη, κατα καποιον τροπο.»

Η νοημοσυνη της καρδιας - Isabelle Filliozat

Ειδα αλλη μια ομιλια στο TEDx. Του Γιωσαφατ Ματθαιου. Και ξαναθυμηθηκα τα μαθηματα ζωης





Ολα σαν να συνωμοτουν σημερα να τολμησω. Να παψω να κρυβομαι πισω απο τη δειλια μου. Κι αλλες φορες με πιανει αυτος ο ενθουσιασμος. Ειδικα τετοια εποχη, που ξυπναω, βλεπω αυτον τον υπεροχο καιρο και ειμαι γεματη ενεργεια και καλη διαθεση απο το πρωι. Και ονειρευομαι και ονειρευομαι. Κι εχω διαθεση να μιλαω με ανθρωπους που τολμουν να ονειρευτουν. Κατεβαζω τα ματια αν πετυχω κανεναν γκρινιαρη που θα μου κοψει τα φτερα. Που θα με προσγειωσει για το καλο μου. Γεμισαμε ανθρωπους που μας προσγειωνουν για το καλο μας. Εχει γινει καχυποπτος ο κοσμος. Κυνικος, απαισιοδοξος, μοιρολατρης. Κι εγω; Κι εγω μια απο τα ιδια. Με μικρες αναλαμπες αισοδοξιας. Σ'αυτες στηριζομαι. Καποια μερα, λεω, δεν θα ειναι μονο λογια. Θα κανω πραξη οσα ονειρευομαι. Καποια μερα θα τολμησω. Μονο να μην παραιτηθω. Να μη θεωρησω οτι αφου δεν τα καταφερα μεχρι τωρα, τελειωσε ο χρονος μου. Δεν μπορει. Καποια μερα θα ειναι η δικη μου η μερα. Και ειμαι σιγουρη οτι το πιο δυσκολο απο ολα ειναι μεχρι να φτασω σε εκεινη τη ρημαδα μερα. Οχι το απο εκει και μετα. Η αποφαση. Η δυσκολη αυτη αποφαση να τολμησουμε. Να υποστηριξουμε τα ονειρα μας. Να κανουμε ο,τι ονειρευομαστε. Κι αν δεν ξερουμε τι ακριβως ειναι αυτο, να βγουμε στο κυνηγι του. Να μην παραιτηθουμε. Να παψουμε να υποτιμαμε τον εαυτο μας. Να πιστεψουμε οτι ολα ειναι εφικτα.
Θυμαμαι κατι που μας ελεγαν οι καθηγητες μας στην Ρουμανια "Ο πιο σιγουρος τροπος να αποτυχεις σε μια εξεταση, ειναι να μην πας!"
Θελω να παω λοιπον.

 

 

μηπως ηρθε η ωρα να απογαλακτιστω;

Χαζευα τα μαλλια μου στον καθρεφτη του ασανσερ και σκεφτομουν οτι εχουν πλεον ολα, μεχρι κατω, το φυσικο τους χρωμα. Και θυμηθηκα τη θεια μου. Της αρεσε τοσο το χρωμα των μαλλιων μου.
"Αλλες θα πληρωναν για να εχουν το δικο σου χρωμα και δεν μπορουν να το πετυχουν κι εσυ τα βαφεις αλλο χρωμα;;"
Ε να που τωρα δεν τα βαφω, αλλα η θεια μου δεν ειναι πια εδω. Σε εναμιση μηνα σχεδον θα εχει περασει ενας χρονος που εφυγε. Μεσα σ'αυτο τον χρονο προσπαθησα να τη φανταστω να μας βλεπει απο καπου ψηλα. Μακρυα απο τα ανθρωπινα παθη, για να μη στενοχωριεται με οσα γινονται εδω κατω στη γη. Με την μικροπρεπεια μας. Αλλα να, ενα ειδος επικοινωνιας μαζι της την ειχα αναγκη. Καποια πρωινα, στην βολτα με την Φλαππυ, σηκωνα το κεφαλι ψηλα και της ψυθιριζα να μη στενοχωριεται. Αλλά ποτε δεν ενιωσα οτι επικοινωνησα μαζι της με καποιο τροπο. Ουτε ειχα την αισθηση ποτε οτι ειναι κοντα μας. Ο,τι απο καπου μας βλεπει. Ολα αυτα τα μεταφυσικα δηλαδη που ακουγονται. Σε μενα που το ειχα αναγκη, δεν εμφανιστηκε τιποτα. Το πηρα αποφαση λοιπον οτι μετα απο αυτη τη ζωη μαλλον τιποτα δεν υπαρχει. Εδω ο,τι κανουμε.

Διαβασα σημερα για το γαλα. Οτι, οχι μονο δεν μας κανει καλο, αλλα μας βλαπτει κιολας. Εκτος αν ειμαστε μοσχαρακια. Οτι ειμαστε το μονο θηλαστικο που μετα τον απογαλακτισμο απο τη μαμα μας, συνεχιζουμε να εχουμε το γαλα στη διατροφη μας. Για ποσες ασθενειες μπορει να ευθυνεται.
Ανεφερα σε καποιους ανθρωπους γι'αυτα τα δυο αρθρα που διαβασα

1.  Γαλα...ο λευκος χρυσος

2.  Γαλα ή δηλητηριο;

Απο καποιον πηρα την απαντηση "Γιατι εμεις τι παθαμε που μεγαλωσαμε ετσι;"
Αυτη η ατακα με εκνευριζει παντα. Για οποιοδηποτε θεμα. Πρωτον, επειδη εμεις δεν ειμαστε και τοσο αντικειμενικοι ωστε να κρινουμε "τι παθαμε μεγαλωνοντας ετσι"  και δευτερον, επειδη δεν ειναι και τοσο επιστημονικα τεκμηριωμενη μια τετοια απαντηση. Οπως και να εχει, εγω αποφασισα να τα ψαξω παραπανω. Επειδη μου φαινονται πολυ πιθανα οσα γραφονται σε αυτα τα αρθρα. Κι επειδη δεν βρισκω τον λογο να μην το ψαξω, οταν μεγαλωνω κι ενα παιδι που πινει πρωι και βραδυ γαλα. Για πολλους, ο,τι ξεφευγει λιγακι απο τα ορια του συνηθισμενου, ειναι γκουρου φιλοσοφιες και προσπερνουν, συνεχιζοντας να καταναλωνουν ενα προιον. Που ενω υπεπεσε στην αντιληψη τους οτι μπορει να μην κανει καλο στην υγεια μας, εκεινοι αρνηθηκαν να ασχοληθουν και να ενημερωθουν περισσοτερο. Εστειλα τα αρθρα σε καποιους ορθοπαιδικους γνωστους μου και σε 2 παιδιατρους. Και ειμαι ειλικρινα περιεργη για τις απαντησεις που θα παρω. Αγωνιω περισσοτερο για τα επιχειρηματα των απαντησεων. Ειτε ειναι απαντηση απορριψης, ειτε απαντηση υποστηριξης αυτης της θεωριας.

Και καλα στα λεω ολα αυτα. Αν αποδειχτει οτι ισχυουν ολα αυτα για το γαλα εγω πως θα ζησω. Που πινω μισο λιτρο γαλα σχεδον καθημερινα κι αλλο τοσο μεσα στον καφε μου; Που τρελλαινομαι για το γιαουρτι και το κασερι; Σαν να κοβω το τσιγαρο θα ειναι. Ειμαι σιγουρη. Θα ζητησω εξτρα υποστηριξη απο τον Δ για τους πρωτους μηνες :) :)

Διαβασα κι άλλα. Για διατροφη και καρκινο και χημειοθεραπειες. Και ολο το μυαλο μου στη θεια μου τριγυρναει. Και σκεφτομαι οτι μετα απο 11 μηνες δεν εχω ριξει κανενα λυτρωτικο κλαμα για τον χαμο της. Και υποπτευομαι οτι δεν θελω να πιστεψω οτι εχει φυγει. Επειδη, στο μυαλο μου, δεν υπαρχει το σεναριο να μην υπαρχει η θεια μου. Ποσο μαλλον, ολα οσα εχουν συμβει μετα το φευγιω της (το παρατηρησες οτι αποφευγω τη λεξη θανατο;; Εγω μολις.). Και ουτε που με νοιαζει πια για συγγενιες και κουραφεξαλα. Να περασει το μνημοσυνο θελω και να μην στενοχωρεθιε η μαμα μου γινεται;;

Μολις κοιμησω την μικρη θα βαλω κανενα κρασακι. Το τραβαει λιγο αλκοολ αυτη η νυχτα.

Το πρωτο παρτυ της Ισμηνουλας

Παντα υπαρχουν πραγματα που μια μαμα κανει για πρωτη φορα. Οπως ενα παιδικο παρτυ. Η μικρη μου εγινε 4 και ομως μεχρι τωρα δεν της καναμε παρτυ. Ενιωθα οτι ειναι πολυ μικρουλα για να χαρει την πολυκοσμια. Σβηναμε κερακια οικογενειακως κι αντε και μια τουρτα στον παιδικο καθε χρονο να το γιορτασει με τους φιλους της εκει. Φετος ομως αποφασισαμε να κανουμε παρτυ. Το παρτυ ξεκινουσε στις 6 το απογευμα του Σαββατου

handmade by Vicky

Επειδη ειχαμε καλεσει πολυ κοσμο, αποφασισαμε να το κανουμε σε ενα μαγαζακι μπουγατσα-καφε απεναντι απο το γραφειο μου. Εκει πηγαμε κατα τις 2 με την αδερφη μου και τη μαμα μου για να ετοιμασουμε την διακοσμηση του μπουφε και του χωρου γενικα. Η αδερφη μου εκανε θαυματα νομιζω...

μπαλες φτιαγμενες απο φυλλα αφης και γιρλαντα απο θηκες cupcakes με καλαμακια

επισης εργο της αδερφουλας

αλογακια-σκυλακια βαμμενα απο την Βικυ, βαμμενα τενεκεδακια με φατσουλες απο αλογακια-σκυλακια

εκοψε αλογακια και σκυλακια για διακοσμητικα πανω στα καλαμακια!!

σκυλακια και αλογακια κολλημενα πανω σε βαζα και βαμμενα σε ροζ μωβ χρωματα

τα δωρακια για τα παιδια τα εφτιαξε απο χαρτινα ποτηρακια και χαρτονακια

Γιρλαντα απο χαρτονια με αλογακια -σκυλακια

 

 

 

 

ρεσω κερακια μεσα σε χαρτοσακουλες και χαρτονενια αλογακια και σκυλακια μπιγμενα μεσα στην αμμο που ειχαν οι σακουλιτσες

αλογακια με χαιτη απο νηματα και σκυλακια απο χαρτονια

το σουπλα το ζωγραφισε η Βικυ. Το κειμενακι εξαιρετικο δωρο της φιλης μου κοκκινης ομπρελας

Ισα ισα προλαβα στις 4:30 να παω να ξυπνησω τη μικρη να ντυθουμε για να ειμαστε 6 παρα κατι στο μαγαζι να υποδεχτουμε τους φιλους μας. Αρχισαν να ερχονται κατευθειαν ολοι. Εγω ειχα την εντυπωση οτι θα αργουσαν να ερθουν. Μεχρι τις 7 ειχαμε μαζευτει ολοι, κοντα στα 60 ατομα τελικα, ηρθε και ο Γιωργος, ενας καταπληκτικος ανιματερ απο τα ανεμοσκορπισματα κι αρχισε το γλεντι. Τρελλα γελια με τον Γιωργο.

Ο Γιωργος μα τα μικρα μας

η κουκλιτσα μου αριστερα τρωει τις λιχουδιες της

ο διμετρος κουμπαρος μας κρατουσε την πινιατα επειδη δεν βρισκαμε που να τη στερεωσουμε

Ο μπουφες ηταν εκπληκτικος κι ομως τα μικρα ηταν κολλημενα στον κλοουν, στα σκετσακια που τους εβαζε με τη συμμετοχη γονεων και στα χοροπηδηχτα και τα παιχνιδια. Οταν βεβαια εκανε ενα παιδακι την αρχη μετα πλακωσαν ολα "μαμα πειναωωωω" ακουγες δεξια κι αριστερα.

φτιαγμενα απο Βικυ και σαντουιτσακια και τα καφασακια και το περιτυλιγμα

κεφτεδακια του παππου , οδοντογλυφιδες απο Βικυ φτιαγμενες

τα χωνακια για γλυκαι και αλμυρα ποπ κορν φτιαγμενα απο την Βικυ

Προσθήκη λεζάντας

cake pops απο τον νονο μας

παστα φλωρα της κυριας Αγαπης

μπανανουλες με σοκολατα απο την νονα Βικυ

μπουγατσουλα γλυκια Μπαμπης-Μαρια

Ειδα φιλους που ειχα να δω καιρο και χαρηκα πολυ, μαζευτηκε ολη η γειτονια μας και τα παιδακια παιξανε ξανα μαζι οπως το καλοκαιρι που ειχε καλο καιρο και τα αμωλουσαμε εξω μεχρι αργα. Ηταν ολα υπεροχα. Περασα τοσο μα τοσο ομορφα. Φανταζομουν οτι εγω θα ημουν συνεχεια απασχολημενη και δεν θα καταλαβω και πολυ τι γινεται. Κι ομως, οταν εχεις την Βικυ αδερφη που τα οργανωνει ολα μονη της, οταν εχεις τον Γιωργο να απασχολει τα παιδακια και το κανεις και σε μαγαζι που άλλος σερβιρει και περιποιειται τους καλεσμενους σου, απολαμβανεις την καθε στιγμη. Το μονο που μετανιωσα ειναι που δεν εβγαλα οικογενειακες φωτογραφιες. Ουτε μια φωτογραφια δεν βγαλαμε με την μικρη, με τους νονους, με γιαγιαδες και παππουδες. Δεν πειραζει. Του χρονου θα ειμαστε ακομη πιο οργανωμενοι.

Για το τελος κρατησα να σου δειξω την τουρτα. Ειδικη παραγγελια στην Ιωαννα μου, του Marche Bistro. Γευστικοτατη, με εντυπωσιακα φουξ παντεσπανι και λιλα σαντυγι. Ονειρο!!! Την διακοσμηση επανω την εφτιαξε η αδερφη μου με καλαμακια και χαρτονακια.

Πες...πες δεν ηταν εκπληκτικα ολα;;;

φθινπωρο, βελονακι και λιγα ονειρα

Εβαλα την λιστα με τα γαλλικα-ιταλικα τραγουδακια μου. Καθε φθινοπωρο την ακουω. Εκανα κι ενα ζεστο νες, μερικες φορες πετυχαινει πιο πολυ απο αλλες και οι πρωτες γουλιες μπορουν να συγκριθουν με ερωτικη απολαυση.

Τελος η δουλεια για σημερα. Καθομαι στο γραφειο και σκεφτομαι οτι ακομη δεν εχω αποφασισει τι θα βαλω αυριο στο παρτυ της μικρης. Θυμηθηκα οτι για τον πολιτικο γαμο μου ειχα ψωνισει ενα φορεμα, μεσα σε 20 λεπτα δυο μερες πριν τον γαμο. Δεν ειμαι πολυ κοκετα γενικα. Περισσοτερο μ'αρεσει να ψωνιζω ειδη για το σπιτι. Αποφασισα και τι θα μαγειρεψω για την Κυριακη. Μοσαχαρακι με φασολακια. Ευκολο, γρηγορο και νοστιμο.

Πηρα αποφαση να πλεξω ενα σαλι για μενα, στο ειπα; Δεν εχω καταληξει ακομη στο χρωμα.

 Ή βαθυ πορτοκαλι ή σομον, σαν το χρωμα του σολωμου. Ειπα να ξαναπιασω το βελονακι. Μου ελειψε πολυ. Ειναι ακριβα και τα νηματα πλεον. Πρεπει να ξεθαψω εκεινο το τουρκικο σαιτ με τα φθηνα νηματα. Εχω ορεξη να φτιαξω πραγματα φετος. Θα κανω κι αλλα σουβερακια σαν αυτα που ειχα κανει πριν χρονια. Πολυ με βολεψαν που πλενονται και ειναι απορροφητικα.

Θα φτιαξω πολλα. Ισως και κανενα βραχιολακια σαν αυτο που ειχα κανει για την βροχουλα μου καποτε.

Ισως ξαναπιασω και τις βελονες. Μολις εμαθα τις παρατησα για το βελονακι και ειμαι σιγουρη οτι θα χρειαστει να μαθω απο την αρχη. Με επιασε παλι εκεινο το ονειρο να εφτιαχνα ενα μερος για τα νηματα μου και τις χαντρες μου. Και να φανταστεις καποια στιγμη ειχα καταφερει να κλεψω μια γωνια στην αποθηκουλα.

μετα ομως ηρθε στη ζωη μας η σομπα και ολα στριμωχτηκαν παλι εκει μεσα. Εχω ομως και για εκει σχεδια. Θα περιορισω την παπουτσοθηκη να μπορω να εχω παλι τη δικη μου γωνια εκει μεσα. Ολο σχεδια ειμαι γι'αυτο το φθινοπωρο. Μη σου πω ηδη σκεφτομαι τα χριστουγεννα και πως να στολισω το δεντρο εξω απο το σπιτι, μια και στο μικρο μας καθιστικο δεν χωραει πια δεντρακι. Τοσα πολλα σχεδια, τοσα πολλα ονειρα.

Περασε η ωρα. Φευγω για σουπερ μαρκετ και να γυρισω να παραλαβω το βατραχακι μου που μεγαλωσε και γινεται 4 μεθαυριο. Απο Δευτερα ετοιμασου, θα σε τρελλανω με φωτογραφιες του παρτυ. Ωραιοτερα γεννεθλια δεν θα εχεις δει. Ξεκουρασου και για μενα το Σαββατοκυριακο. Εχω μια χαρα, δεν περιγραφεται. Το μονο μου αγχος ειναι να χωρεσουμε ολοι. Φευγω. Εχω να κανω και μωβ γλυκα ποπ κορν σημερα. Σε προϊδεασα λιγακι;

γαλλικος φουντουκι

Το γραφειο μυρισε γαλλικο φουντουκι. Πλησιαζει το παρτυ της Ισμηνης κι εχω συνεχεια να κανω κατι. Δεν ειμαι για μεγαλα events εγω. Δεν το 'χω καθολου. Να 'ναι καλα η Βικυ που τα εχει οργανωσει ολα. Αραγε υπαρχουν αλλες μαμαδες που βαριουνται τα παιδικα παρτυ; Χαιρομαι πολυ με ολα τα ομορφα που θα εχει στο παρτυ της, αλλά περιμενω πως και πως την Κυριακη, να ξεκινησει μια ησυχη φθινοπωρινη εβδομαδα, χωρις τρεξιματα για παπουτσια, για τουρτες, για κορδελες. Δεν ειμαι εγω για τετοια. Δεν ξερω πως αλλιως να το περιγραψω. Μου αρεσει να εχω φιλους στο σπιτι, απο αυτους τους φιλους που δεν χρειαζονται και πολλες ετοιμασιες. Χουχουλιαρικα πραγματα, καζουαλ ενδυμασια, αχνιστα καφεδακια. Ενω η Βικυ ειναι αλλο πραγμα. Θα επρεπε να ειναι η καλυτερη οργανωτρια εκδηλωσεων, τουλαχιστον στην Ελλαδα. Δεν μπορεις να φανταστεις πως δημιουργει ολοκληρα σκηνικα στη φαντασια της και μετα τα φτιαχνει ενα ενα με μεγαλη υπομονη. Απο τις οδοντογλυφιδες για τα κεφτεδακια και τις γιρλαντες με χαρτακια για cupcakes μεχρι φιγουρες ζωων για τα καλαμακια και  χαρτονενια αλογα με χαιτη απο νηματα. Ο,τι και να σου πω ειναι λιγο.
Απο την αλλη εβδομαδα θα ασχοληθω με τις ντουλαπες μας. Να κατεβασω κανενα χειμωνιατικο, να αερισω το παπλωμα, να τυλιχτω με κανενα σαλι το βραδακι στον καναπε. Στο σπιτι γινεται παλι πανικος.Πρεπει να ανεβασω πραγματα στη σοφιτα. Με εκνευριζει να εχουμε μεγαλο σπιτι αλλα να μην υπαρχει αρκετος χωρος για να βαλουμε οσα χρειαζομαστε. Εχω μια αλλαγη στο μυαλο μου για την αποθηκουλα μας. Απο την άλλη εβδομαδα αυτα. Προεχει το παρτυ της μικρουλας μου.
Σ'αφηνω. Ο,τι να'ναι σου εγραψα παλι. Ειμαι απορροφημενη αλλου. Απο εβδομαδα θα ειμαι πιο πολυ εδω, πιο πολυ εγω. Σε φιλω.