ουδεν κακο αμιγες καλου...

Πλημμυρισε το γραφειο σημερα και για 2 ωρες το πρωι διωχναμε τα νερα με τις σκουπες. Μια μικρη ζημια στους απο κατω, που μαλλον ειναι του ιδιοκτητη. Κι αν χρειαστει να το αναλαβω εγω, ο αθρωπος που εστειλα να δει τι χρειαζεται για να το φτιαξει αν χρειαστει, μου ειπε : "Δεν ειναι δικη σου ευθυνη βρε Κατερινακι. Αν σου ζητησει να το φτιαξεις, παρε ενα κιλο υδροχρωμα κι εγω θα το φτιαξω ετσι, χωρις κανενα κοστος για σενα." 
Και σκεφτεσαι, ενταξει, μπορει να ετυχε αναποδια, αλλα το οτι δεν επαθε καμια μεγαλη ζημια ο εξοπλισμος μου (εκτος απο μερικα αναλωσιμα) και το οτι υπαρχουν ανθρωποι που, στο ονομα της συμπαθειεας και μιας καθημερινης επαφης τα τελευταια χρονια, σου λενε οτι δεν θα σε χρεωσουν για τη δουλεια που θα κανουν, αν μη τι αλλο, σε κανουν να νιωθεις ευγνωμοσυνη. Για πολλα. Για την τυχη σου, για την προσπαθεια σου να επενδυεις στις σχεσεις, για τον ρομαντισμο σου να πιστευεις στην ανθρωπια.
Ολα καλα λοιπον. Παμε να ζησουμε το Σαββατοκυριακο...