Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

αναμενοντας...

Επεστρεψα κι εγω. Οι βαλιτσες μου, περα απο απλυτα ρουχα, γεμισαν και πολλη αγαπη και καλοπεραση στις γωνιες και ηταν πολλα κιλα βαρυτερες κατα την επιστροφη. Τα μελομακαρονα και οι κουραμπιεδες μου, αρεσαν σε ολους και η δικη μου χαρα φαινοταν στο προσωπο μου καθε φορα που ακουγα ενα καλο σχολιο. Κυλησαν οι μερες κι εγω, αντι να θελω να σταματησω τον χρονο εχω μια πελωρια λαχταρα να υποδεχτω το 2013. Ισως επειδη το νουμερο 13 ειναι το τυχερο μου νουμερο. Ισως επειδη ειδα στον υπνο μου οτι σκοτωνα φιδια στην αυλη της μαμας μου κι ενω, ολοι οι ονειροκριτες λενε ποσα ασχημα προμηνυουν τα φιδια, εγω επελεξα να πιστεψω εναν που εσταζε αισιοδοξια.
Κατι μεγαλο θα φερει αυτη η χρονια. Μεγαλο και ομορφο. Ντυμενο με λευκο χρωμα.
 Μην ξεχνας να εισαι ετοιμος για ολα.
Καλο υπολοιπο γιορτων με υγεια κι ακομη περισσοτερη μαγεια!!
Μετραω αντιστροφα και κλεινω τα ματια σφιχτα να παρει δυναμη η ευχη μου....

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

φευγω.... καλα χριστουγεννα

Τυχεροι και φετος, καταφεραμε να παρουμε τα δωρακια μας στους εορταζοντες. Τρεχοντας εφυγε η εβδομαδα. Καθε μερα ψωνια και ετοιμασιες. Εμεινε μονο να παω σουπερ μαρκετ αυριο και να κανω τα μελομακαρονα σημερα και τελος!
Φευγω λοιπον λιγες μερουλες. Να με φανταζεσαι καπου ζεστα, με φωτακια, με ζεστο καφεδακι στο χερι, κουρνιασμενη μεσα στις πιτζαμες μου στη γωνια ενος καναπε, βολτες στη πλατεια των Σερρων με την μικρη μου και τον Δ, ισως καμια βραδυνη εξοδο με τον Δ οι 2 μας, με συγγενεις και φιλους αγαπημενους. Υγεια ευχομαι σε ολους και αγαπη. Πολλη αγαπη να ξεχειλισει !
Οσο περισσοτερα δινεις τοσο περισσοτερα παιρνεις, αυτο ψιθυρισα σημερα στο αφτι της μικρης μου, που εμαθα οτι δεν εδινε απο την σοκολατα της στον νονο της :) Οσο περισσοτερο αγαπας, τοσο αγαπιεσαι, θα συμπληρωσω σε σενα, που καταλαβαινεις λιγο παραπανω απο την Ισμηνουλα. Να επιλεγεις σωστους ανθρωπους στη ζωη σου. Ανθρωπους ανοιχτους, ανθρωπους που δινουν, που φωτιζουν, που σε κανουν να νιωθεις ομορφα διπλα τους. Ξεσκαρταρισμα στη ζωη μας και στα σωθικα μας. Πετα ο,τι σε μουχλιαζει και παρε βαθυα ανασα με κλειστα τα ματια.Να σεβεσαι τους ανθρωπους, τα ζωα, την φυση. Παρε ενα μεγεθυντικο καθρεφτη γιατι η ασχημια ξεκιναει απο μεσα μας κι απο εκει πρεπει να αρχισουμε την αλλαγη αν δεν σου αρεσει το σημερα σου φιλε μου.
Μην ξεχασεις να δημιουργεις ευτυχια στις μερες που ζεις!!!
Μαγικα Χριστουγεννα σου ευχομαι!!

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

temptation

Το ξερεις αυτο που λενε για το οτι, οταν κανεις σχεδια ο θεος γελαει. Ετσι την επαθα κι εγω φιλε μου. Το Σαββατοκυριακο αυτο ειχε ολες τις προδιαγραφες για ενα ηρεμο και χουχουλιαρικο διημερο. Μονο στους νονους της μικρης θα εκανα το χατηρι να βγω εξω για να παιξουν και να χαρουν την μικρη σε καποια χριστουγεννιατικα παιχνιδακια.
Σαββατο πρωι ο Δ διπλωθηκε στα 2 απο τη μεση του και το ξεκουραστο Σ-Κ πεταξε μακρυα μας. Ανακοινωθηκε και ενα παρτυ τελευταια στιγμη που θα ηταν κριμα να το εχανε και ολο το Σ-Κ εχω την αισθηση οτι ετρεχα σαν τρελλη χωρις να κανω τιποτα ουσιαστικο. Ολο συμμαζεμματα, ντυσιμο-ξεντυσιμο τη μικρη, μπανιο και τη μικρη και τον αναπηρακο μου, μαγειρεμματα, πλυσιματα, μπουγαδες, πλυντηρια και βολτες τη Φλαππυ βιαστικες. Και χθες το βραδυ ακουω και την ατακα απο τον αντρα μου "Ε βεβαια, ξεχασα οτι δεν εχω ενα παιδι, αλλα δυο". Τετοιες στιγμες νιωθεις το χιουμορ σου να γλιστραει απο τα μπατζακια σου και να σου ερχετε να ..........ουρλιαξεις.
Αυτο το Σ-Κ φευγουμε Σερρες. Οι μερες μου περνανε τοσο γεματες και με ενα προγραμμα υποχρεωσεων φορτωμενο που σκεφτομαι να κανω τις βαλιτσες, να τους στειλω και τους 2 κι εγω να παω διακοπες σε ενα βουνο ολομοναχη. Μετα ομως επανερχομαι. Τα χριστουγεννα στις Σερρες τα απολαμβανω πολυ. Λιγη ξεκουραση χρειαζομαι μονο. Μετα τις γιορτες ενα Σ-Κ στην Τζενη νομιζω θα ειναι ο,τι  πρεπει.
Μεχρι τοτε ομως αρχιζει η ζαχαροπλαστικη.... απο σημερα το σπιτι θα μυριζει μελομακαρονα, κουραμπιεδες και μπισκοτακια κανελας!
Απο τις τελευταιες μερες μου εμεινε η υπεροχη φωνη εκεινης της κοπελας στο lobby του ξενοδοχειου, οπου γινοταν το παρτυ που πηγε η μικρη.



Οταν ξεχειλωνει πολυ ενα ρουχο μετα αχρηστευεται, σωστα;

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

σκεψεις πριν το σαββατοκυριακο

Καθε τετοια εποχη με πιανει να θελω να διαβασω βιβλια. Ο περισσοτερος κοσμος εχει συνδιασει το βιβλιο πανω σε μια ξαπλωστρα να μυριζει αντηλιακο. Οταν σκεφτομαι το βιβλιο, ονειρευομαι χουχουλιασμα, κουβερτα στα ποδια, το πρασινο σαλι μου στους ωμους, μια μεγαλη ζεστη κουπα με καφε και ισως καποια ωραια μελωδια να παιζει σιγανα. Ισως και οχι το τελευταιο, ισως να ειναι καλυτερα στην απολυτη ησυχια.
Το Σαββατοκυριακο αυτο θα ειναι το πρωτο χωρις κοσμο στο σπιτι μετα απο πολυ καιρο. Μου λειπουν ομως απο τοτε που εφυγαν. Ειχα συνηθισει να γυριζω και να βρισκω ενα σπιτι γεματο. Εχω αναγκη πολυ την παρεα τελευταια. Ποσο απολαμβανα να κανω σχεδια με την πεθερα μου για το που θα βαλουμε τα επιπλα στο καθιστικο που συνεχως αλλαζει. Ο Δημητρης και ο πεθερος μου βαριοντουσαν να μας ακουνε και εβγαιναν για τσιγαρο.
Το Σαββατοκυριακο ισως βγουμε λιγακι με την μικρη και τους νονους της και ολες τις υπολοιπες ωρες λεω να τις περασω με μια κουβερτα στα ποδια, ζεστο καφε κι ενα καλο βιβλιο.



Κουρευτηκα το μεσημερι και σκουρυνα τα μαλλια μου. Εστειλα φωτογραφια στον αντρα μου και με ειπε κουκλαρα. Να, τετοια θελουμε. Ειναι και ο χειμωνας που μου ταιριαζει, ειναι και τα χριστουγεννα που τα λατρευω, ετοιμη η ψυχολογια. Κοκκινη με λαμπιονια να αναβοσβυνουν.
Η ζυγαρια μεσα μου εχει μια κλιση προς τη χαρα, ετσι ξεδιαντροπα με ολα οσα μου συμβαινουν και ολα οσα γινονται γυρω μου. Τιποτα. Ουτε με νοιαζει τι θα πεις. Εχω καθισει στο κρασπεδο και μετρω τους ανθρωπους που με αγαπουν. Και τους βγαζω παραπανω. Και δεν ειναι τυχαιο. Κι αν σου φαινεται οτι περιαυτολογω, καλα σου φαινεται. Μα αγαπιομαστε οσο αξιζουμε, να ξερεις. Και το μεσημερι ο Γιαννης μου ελεγε οτι οταν εχασε για πρωτη φορα εναν δικο του ανθρωπο που τον σοκαρε, ζητησε να μην τον ενοχλει κανεις οταν παιζει ο Παοκ. Κι εγω καταλαβα εντελως τι ηθελε να μου πει. Κι αρχισαν ηδη, μετα απο 3 εβδομαδες να μπαινουν σε αλλη σειρα και οι δικες μου προτεραιοτητες. Φοβαμαι μια οκα λιγοτερο σημερα απο χθες.
Ακουω τα βηματα μου οταν περπατω και μερικες φορες τα μετραω. Σαν τα λογια, σαν τις σκεψεις, σαν τις χειρονομιες που κανουν κροτο οσο πιο διακριτικα προσφερονται.
Σαν παλια λατερνα θα γυρισω τη ζωη μου και γρατσουνωντας τις νοτες, θα ζησω το Σαββατοκυριακο μου αφηνωντας πισω μελωδιες με κουδουνακια ταρανδων. Και τσουκου τσουκου, κουτσαινοντας, μα χωρις πονο, το ζουμε το σημερα μας. Μαθαινοντας, παντα μαθαινοντας.

Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

christmas all over . . .

Κατι ριχνουν στον καφε του αντρα μου και μου λεει συνεχεια ναι. Μπορει να συμφωνησε και τρεις συνεχομενες φορες σε διαφορες προτασεις για στολισμους και αλλαγες επιπλων!! Βγηκα για καφεδακι σε μια ομορφη καφετερια πισω απο το Βυζαντινο μουσειο, μιλησα με φιλους, χαρηκα την μικρη μου. Μα η τοπ στιγμη του Σαββατοκυριακου ηταν οταν ανεβηκε να δει η μικρη το δωματιο της που της ειχα στολισει για εκπληξη. Αρχισε να χοροπηδαει και να τσιριζει απο χαρα. Αυτη η χαρα που δεν χωραει μεσα σου και μονο αν τσιριξεις μπορεις να την αντεξεις. Τι απιστευτη χαρα και για μενα! Απο τις στιγμες που νομιζω θα μου μεινουν. Λυγισαν τα γονατα μου οταν την ειδα να χαιρεται τοσο! Δεν θα πω αλλα. Νιωθω ευτυχισμενη εδω και δυο μερες. Σας χαριζω τις φωτογραφιες απο τον στολισμο μας. Με ενα δεντρακι 60 εκατοστων φετος μα με χριστουγεννιατικη διαθεση στο φουλ !!

























Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Νικολεττα

Τα 'χουν παιξει τα τηλεφωνα μου. Κινητα και σταθερα. Το αριστερο πισω φλας του αυτοκινητου δεν αναβει και πηγαινω ολο δεξια τελευταια. Ναι, μη γελας, ξερεις ποσους κυκλους εχω κανει για να μην χρειαστει να στριψω αριστερα οταν εχω αλλον απο πισω μου; Εχει σπασει και το μπροστα τζαμι απο τον φουρνο μας εδω και καιρο. Πως γινεται να ισχυει μονο ο νομος του Μερφυ σ'αυτη τη χωρα!!

Σκεφτομουν οτι εχω πολυ καιρο να μιλησω με τους φιλους μου. Το πιστευεις οτι εχω να μιλησω στη Τζενη πανω απο μηνα (με εξαιρεση 2 λεπτα που μιλησαμε στη γιορτη μου, σαν ονειρο το θυμαμαι επειδη δεν ημουν και στα καλυτερα μου). Ξεχασα να τηλεφωνησω χθες στο φιλαρακο μου τον Νικο να του ευχηθω.

Εχω μια γκομενα τελευταια, στο εχω πει; Ναι, Νικολεττα την λενε. Ειναι φιλη, γειτονισσα και η λογιστρια μου. Αν δεν βρεθουμε δυο μερες μας πιανει μελαγχολια. Πιο πολυ απο τον αντρα μου την βλεπω. Ειναι εντυπωσιακο πως δενουν οι ανθρωποι λογω συνθηκων. Η μαμα μου, μου την ειχε "παζαρεψει" για λογιστρια και δεν ηθελα στην αρχη. Φοβομουν μη δεν παει καλα η συνεργασια μας και παρεξηγηθουμε ενω ειμαστε γειτονισσες. Και τελικα δεσαμε τοσο πολυ, που ξερει απο πρωτο χερι τι συμβαινει στη ζωη μου ανελλειπως.

Η θεια μου δεν μενει πια εδω και ακομη πιστευω οτι θα παω σπιτι της και θα πιω καφε. Κι αυτο το σπιτι εχει γινει αντικειμενο ποθου πολλων. Η αληθεια ειναι οτι εγω το ειχα σιγουρο οτι το ειχε γραψει σε μενα, οπως ισχυε μεχρι πριν λιγες εβδομαδες, αλλα μαθαμε οτι η διαθηκη αλλαξε. Τι ειχαμε τι χασαμε θα μου πεις. Και δικιο θα εχεις. Μονο να, θα μου λειψει  η οικειοτητα που ενιωθα εκει μεσα.  Θα ηθελα να παω να πιω εναν τελευταιο καφε, εκει στο τραπεζακι της κουζινας. Τωρα, οσο ειναι ολα οπως τα αφησε. Ισως το κανω. Μετα χαρισμα τους.

Αυριο εχω παλι δουλειες με φουντες. Κρεμαστρες, φωτακια στη σκαλα, ανεβασμα στη σοφιτα και μια Ισμηνη που ολο βλεπει μια φουντωτη ουρα απο την πονηρω την αλεπου και ακουει χαρουμενες φωνες απο παιδια. Αυτα μου λεει, μη με ρωτας λεπτομεριες. Το εχω ξαναπει οτι το παιδι μου ζει στον δικο του πλασματικο κοσμο κι εγω περπαταω στις μυτες να μην ενοχλησω.

Το τσιγαρο και το ουισκι δεν λενε να μου βγουν απο το μυαλο ακομη. Κι ενα μεγαλο κλαμα, λυτρωτικο.
Λες να παμε Πλουταρχο την αλλη Παρασκευη τελικα Νικολεττα;

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

μαγεια χριστουγεννων στην Βικυ


Ακουω οτι καποιοι δεν θα στολισουν πολυ, για να "προσαρμοστουν" τα παιδια στα νεα δεδομενα. Μα χριστουγεννα χωρις στολιδια γινεται; Παιδικα μυαλουδακια χωρις μαγεια; Ας μη στερησουμε απο τα παιδια μας την ομορφια των χριστουγεννων!
Το μυαλο μου καταφερνει και σκεφτεται τα χριστουγεννα και δεν φανταζεσαι φιλε μου ποσα με απασχολουν τελευταια. Τον αντρα μου δεν θυμαμαι απο ποτε εχω να τον δω μονο του για να συζητησουμε. Χθες το βραδυ καταλαβα οτι ετρεμαν τα χερια μου απο την υπερενταση κι αν δεν ηταν τα πεθερικα μου, θα εφερνα τον κοσμο αναποδα για να βρω να κανω ενα τσιγαρο με ενα ποτηρι ουισκι να φυγει ολη η ενταση.
Ενταση, υπερενταση, φορτιση, κορεσμος, απογοητευση, μοναξια..... και χριστουγεννα :)


Λιγη απο την χριστουγεννιατικη διαθεση του περασμενου Σαββατου. Ο καταπληκτικος στολισμος ειναι απο το σπιτι της αδερφης μου. Οι παλιοι φιλοι ξερετε τι μαγικα κανουν τα χερακια της.







Χρυσα - Μαρια - Βικυ - Κατερινα









Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

απληστια

Δεν το χωραει το μυαλουδακι μου. Δεν ειμαι καμια αγια, αλλα τετοια συμπεριφορα δεν την καταλαβαινω. Ακριβως αυτο. ΔΕΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ!
Πως ειναι δυνατον τα χρηματα να ειναι πανω απο τους ανθρωπους για καποιους;
Πως κοιμουνται τα βραδια;
Πως δεν ντρεπονται να σηκωνουν τα ματια να με κοιταξουν;
Αντε να τελειωνει αυτος ο εφιαλτης να επιστρεψω στον μικροκοσμο μου.
Μην πληγωνετε μονο τους ανθρωπους που αγαπω πολυ σας παρακαλω!
Να τελειωσουν ολα γρηγορα και ανωδυνα.
Και μετα δεν ξερω. Καπου θα βγαλω κι εγω ολες τις ασχημες σκεψεις μου για να μη μου γυρισουν σε καρκινο. Αλλα νομιζω μονο με μια λεξη σε συγκεκριμενους ανθρωπους. Τιποτα αλλο. Ουτε φωνες, ουτε φασαριες. Ηρεμα κοιτωντας καθαρα στα ματια αυτον που με θυμωνει.
Να τελειωνουμε παρακαλω...

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

Αν...

κομματι του στολισμου απο το σπιτι της αδερφης μου
Καθομουν παλι στο Κανταθ με την Αννα και την Μαρια λες και δεν ειχαν περασει τοσα χρονια. Νομιζω εχουμε πιο μαλακες φυσιογνωμιες πια. Τι θα γινοταν αραγε αν δεν ειχαμε μετακομισει πιο μακρυα; Θα βρισκομασταν πιο συχνα;
Στην επομενη σκηνη τρεχω ολη μερα και καταφερνω να ειμαι ετοιμη εγκαιρως για το παιδικο παρτυ της μικρης γειτονοπουλας μας. Στριμωχνομαι σε ενα καναπε με αλλες μαμαδες και αναρωτιεμαι που ειναι οι μπαμπαδες. Σαν να ακουσε καποιος τη σκεψη μου, αρχιζουν να καταφτανουν καλεσμενοι με μαμα και μπαμπα παροντες. Κανενας μπαμπας μονος. Η αληθεια ειναι οτι κι εγω δεν εχω ιδιαιτερη διαθεση να πηγαινω σε παιδικα παρτυ, ειδικα οταν δεν εχω καποιον δικο μου φιλο εκει. Ειμαστε πολυ πισω ακομη ομως για να τολμησει ενας αντρας να παει αυτος το παιδακι του σε ενα παρτυ. Θα νιωθει σαν τη μυγα μεσα στο γαλα και δεν γνωριζω κανεναν τοσο θαρραλεο.
Στο συγκεκριμενο παρτυ γνωρισαμε εναν υπεροχο μαγο που μας εκλεψε την καρδια. Καποιοι εχουν ατοφιο ταλεντο σε αυτο που κανουν. Καταφερε να τραβηξει την μοναχικη Ισμηνουλα μου να χοροπηδαει μπροστα του και να γελαει με την καρδια της. Πως θα ημουν αραγε αν δεν υπηρχε αυτη η μικρη νεραιδα στη ζωη μου; Αραγε θα ημουν ακομη με τον μπαμπα της ή σε καποιον καυγα επανω θα χωριζαμε τα τσανακια μας; Θα έμενα απεναντι απο τη μαμα μου ή θα επεστρεφα στη γειτονια που μεγαλωσα; Αν δεν ημουν παντρεμενη θα ενιωθα μοναξια; Θα νιωθαμε οτι κατι μας λειπει τα πρωινα των Σαββατων με τον Δ ή θα γεμιζαμε αλλιως τον χρονο μας χωρις αισθηση απουσιας;
Γι'αυτο θελω να δω και την ταινια "Αν" του Παπακαλιατη. Απολαμβανω αυτα τα υποθετικα σεναρια. Σαν παραλληλες ζωες. Σαν επιλογη σε περισσοτερο χωρο για την πολυδιαστατη προσωπικοτητα μας.
Ειμαστε τοσα πολλα που ειναι εντυπωσιακο πως χωραμε σε μια ζωη, πως στριμωχνουμε σε εναν χαρακτηρα ολα αυτα που χωρανε στη ψυχη και στο μυαλο μας. Εντυπωσιακοτατο.