αφωνια

Εχει κλεισει η φωνη μου, πανε 3 μερες τωρα. Ποναει και το στερνο μου. Δεν κοιμηθηκα καθολου καλα. Πως θα γινουν ολα αυτα που πρεπει να γινουν; Νιωθω εξαντλημενη απο αρρωστιες. Ξυπνησα χαραματα απο τον βηχα και παραλιγο να βαλω τα κλαμματα. Θελω να κοιμηθω.
Εκανα εναν ζεστο καφε χωρις γαλα. Ειχα ξεχασει τη μυρωδια του καφε χωρις γαλα. Με ξυπνησε το αρωμα του. Εκλεισα τα ματια και αγκαλιασα την κουπα με τις παλαμες μου. Σαν διαφημιστικο σποτ θα φαινομουν.
Η Ισμηνη καθε βραδυ μου φτιαχνει ροφημα με μελι και λεμονι για να μην ποναει ο λαιμος μου. Κανει οτι ανακατευει κατι στις χουφτες της και μου το δινει να το πιω. Κι αφου γινω καλα, θελει αγκαλιτσα. Τοσο ευκολα ολα!
Περσι τα πασχαλινα αυγα ηταν μια αποτυχια επειδη ξεβαφαν στα χερια. Φετος θελω να μεινουμε εδω το Πασχα. Ισως μαζευτει και ολη η παρεα μας και ψησουμε μαζι την Κυριακη του Πασχα. Υπεροχα θα ειναι.
Πρεπει να μας νταντεψουμε, να μας ευχαριστησουμε, να μας αφουγραστουμε. Να μας αγαπησουμε ξανα. Ολη αυτη η μαυριλα μας εβαλε στην γωνια τιμωρια και νιωθουμε οτι το αξιζουμε κιολας. Θα με προσεξω λιγο παραπανω. Γι'αυτο ολες αυτες οι αρρωστιες φετος. Καταπιεσμενα θελω που δεν βρισκουν διεξοδο. Δεν υπαρχει υγεια μονο με υποχρεωσεις. Το εμαθα :)
Κοιταξτε ποσο ωραιες ιδεες βρηκα για το Πασχα!

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

αναζητωντας τα αρχεια της ετ1

Εψαχνα ενα αποσπασμα απο μια συνεντευξη της Δημουλα που πετυχα πριν λιγες μερες. Δεν πρεπει να ηταν ουτε πεντε λεπτα αυτα, που με καθηλωσε μπροστα στην τηλεοραση. Παντα με μαγνητιζει. Ακομη κι οταν αυστηρα καταρριπτει οτι μεχρι τωρα πιστευα. Ειναι αυστηρη πολυ. Δεν βρισκω αυτη την συνεντευξη. Δεν θυμαμαι πολλα στοιχεια για να την ψαξω καλυτερα. Νομιζω στην ετ1 ηταν πριν λιγες μερες βραδυ, γυρω στις 10, αλλα σε ποιο αρχειο να ψαξω;Νομιζω ηταν αυτη η εκπομπη "Παρε τα δωρα". Αλλα δεν καταφερα να τη βρω.
Η αληθεια δεν αντεχεται, ελεγε. Κι εκτοτε ζω με αυτη τη σκεψη. Οτι αν αρχισουμε να λεμε μονο αληθειες, θα γινουμε αγενεις. Μα που μπαινει το οριο;
Ειναι πολλα που σκεφτομαι τελευταια. Ειμαι πιο πολυ εδω απο καθε αλλη φορα. Συνηθιζα να ονειραβατω και το απολαμβανα πολυ. Αν μπορουσα να το ελεγχω, ακομη σε πτησεις του μυαλου θα ημουν. Μα προσγειωθηκα και ζω αυτες τις μερες εχωντας τις αισθησεις μου σε ετοιμοτητα. Λαμβανω το καθε βλεμμα, το καθε αγγιγμα, την καθε μυρωδια, την καθε γευση, τον καθε ηχο. Σαν να επεστρεψα απο μακρινο ταξιδι και δεν ξερω απο που να αρχισω τα συμμαζεματα. Μα κατι κανω σιγα σιγα. Ειναι πολλα ακομη που με βαραινουν. Αλλα κατι γινεται.
Πιανω το χερι της μικρης και ανεβαινουμε την ανηφορα μεχρι πανω την στανη του Κωστικα. Γυριζουμε και κοιταμε κατω τον Θερμαικο ενω σουρουπωνει και σκεφτομαι οτι αν δεν μου επιανε το χερι, η θεα θα ηταν μιση. Κι ομως γινεται αυτο που σου λεω. Και δεν υπερβαλω, ουτε θελω να ειμαστε σιαμαιες. Αντιθετως θελω να ερθει το καλοκαιρι να παει λιγο στην αλλη γιαγια, να μεινω χωρις εκεινη καποιες μερες. Καποιες μερες μονο Κατερινα. Χωρις επιθετικο προσδιορισμο. Μα δεν το βιαζομαι κιολας. Μεχρι τοτε την αγγιζω και δημιουργουμε αναμνησεις.
Χθες ηταν μια κυρια στο γραφειο μου, απο Χαλκιδικη. Μιλησαμε πολυ ωρα και ζηλεψα την ηρεμια της. Καποιων οι ζωες φαινονται τοσο καλα ζωγραφισμενες. Με σαφη ορια. Μου λειπει αυτο καποιες στιγμες στη δικη μου ζωη. Μα αρχιζω να δεχομαι τη φυση μου. Δεν ειμαι για τετοια ορια. Ειμαι για ταξιδι στον χρονο. Δεν μπορω να στο εξηγησω τωρα αυτο. Σε αλλη αναρτηση ισως. Παντως δεν ειμαι για να μενω, αλλα για να φευγω. Κι εχει πολυ ζορι αυτο για οσους ξερουν. Μα δεν μπορεις να βαλεις το λιονταρι μεσα σε γυαλα επειδη σου αρεσουν τα ψαρια, ετσι;
Πως θα βρω την εκπομπη της Δημουλα, μου λες;

Εφυγε το Λειλακι μας

Χθες το πρωι εφυγε το Λειλακι μας, εγινε αγγελακι πια. Δεκαπεντε χρονια ημασταν μαζι. Οταν την πρωτομαζεψε η αδερφη μου, σπουδαζα Ρουμανια. Οταν επεστρεψα σπιτι και κατευθυνομουν προς τα δωματια, ετρεχε, πηδουσε και μου δαγκωνε τον κωλο. Πανω απο ενα χρονο μου πηρε να την πεισω οτι εγω προϋπηρχα σ'αυτο το σπιτι και ειχα ισαξια δικαιωματα. Πρεπει να ειχε κακοποιηθει πριν ερθει σπιτι μας και ηταν πολυ καχυποπτη με τους ανθρωπους. Μα ηταν τυχερη η ψυχουλα μου. Βρηκε ενα σπιτι που την αγαπησε πολυ και ειχε και παρεουλα αλλα σκυλακια.
Ειχα συνηθισει να αυξανονται τα σκυλια στο πατρικο μου. Ολο και απο καποιο μαζευε "προσωρινα" η αδερφη μου κι εμενε. Περσι (Νοεμβριος 2010) πρωτη φορα αποχωριστηκαμε καποιο απο τα σκυλια μας. Πεθανε η Χελγκα. Εικοσι χρονων πια, γιαγιακα σε βαθυα γεραματα εφυγε ησυχη και καλοζωισμενη. Ειχα μεγαλωσει μαζι της. Ειναι δυσκολο να περιγραψω σε καποιον το κενο που ενιωσα. Μονο καποιος που εχει ζησει κατι παρομοιο μπορει να καταλαβει. Χθες πεθανε και το Λειλακι μας. Νιωθω τυχερη που υπηρχαν στη ζωη μου. Που ηταν εκει στις χαρες και στα αγχη μου. Ειχα κανει μια αναρτηση πριν λιγα χρονια για τα σκυλακια μας . Προστεθηκαν κι αλλα στην παρεα πια.
Και οταν ακουω, μετα απο εναν χαμο ενος σκυλιου, το αφεντικο να δηλωνει οτι δεν μπορει να παρει αλλο, επειδη δεν μπορει να αντεξει αλλη τετοια απωλεια, απορω: Τοσο λιγο εκτιμησε αυτο που ειχε και δεν θελει ξανα; Κρινω αυστηρα καποιες στιγμες, ειδικα οταν αφορα τα ζωα. Εκλαψα πολυ χθες το πρωι. Γυρισα σπιτι, καθησα στην καρεκλα της κουζινας μου κι εκλαψα πολυ. Και ξερω οτι για πολυ καιρο θα μου ερχεται το προσωπακι της στο μυαλο και θα κλαιω. Οπως μου συμβαινει ακομα και τωρα για την Χελγκα. Μα χαμογελω οταν σκεφτομαι την Φλαππυ, τον Φλας, την Περλα, την Μαλου, την Μελι και τον Τσαρλι μας. Αυτες οι ψυχουλες μου εδωσαν και μου δινουν σπουδαια μαθηματα σεβασμου, εκτιμησης και αγαπης! Και νιωθω ακομη πιο τυχερη που μεγαλωνει η μικρη μου παιρνοντας τα ιδια μαθηματα, μαθαινοντας να αγαπαει, να εκτιμαει, να φροντιζει, να σεβεται.

Καλο ταξιδι Λειλακι μου. Εισαι παντα μεσα στην καρδια μας.

Λέιλα

 

 

 

 

 

Χέλγκα

 

 

 

Φλάς

Πέρλα

Μαλού

Μέλι

Τσάρλι

κι αυτη η μουσιτσα ειναι αυτη που μεγαλωνει με εμενα τον Δημητρα και το Ισμηνακι, η Φλαππυ μας.

Φλάππυ

Ημιαιμα ολα, μπασταρδακια πανεξυπνα και αξιολατρευτα!

μια εικονες, λιγες λεξεις χαρισμενες

Η kovovoltes μου, ειχε μια πολυ ομορφη ιδεα. Ζητησε απο καποιους μπλογκοφιλους να της χαρισουμε διαφορες λεξεις μας. Απο εμενα ζητησε να της χαρισω μια εικονα απο τις βολτες που κανω με την μικρη μου. Μια εικονα εχει σφηνωθει στο μυαλο μου, απο την ωρα που μου ανατεθηκε αυτη η "αποστολη" :)

•§•§•§•§•§•

Σαββατο πρωι, γυρω στις 9:30, πηγαμε μαζι με την μικρη μου σουπερ μαρκετ. Τρελλαινεται να καθεται στο καροτσακι να της δινω τα πραγματα που ψωνιζουμε και να τα ριχνει μεσα. Στο δρομο που πηγαιναμε, ειδε την παιδικη χαρα και μου ζητησε να κανει κουνια μπελα. Απο περσι το καλοκαιρι ειχε να κανει κουνιες. 

"Εχει συννεφια αγαπη μου. Μονο οταν βγαινει ο ηλιος παμε στις κουνιες"

Στην επιστροφη ειχε εναν λαμπερο ηλιο και δεν εχασε ευκαιρια.

Ισμηνη: " Μαμα! Μαμα! Εχει ηλιο. Να κανουμε κουνια μπελα!"

Σταματησαμε και κατεβηκαμε στην παιδικη χαρα. Ειχε μονο αλλο ενα παιδακι, επειδη ηταν πολυ νωρις ακομη για τα ελληνοπουλα ή μαλλον για τους γονεις τους ;) Καναμε ολες τις κουνιες. Στην τσουληθρα με διεταζε "Μαμα κατσε εκει εσυ" κι ετρεχε κι ανεβαινε μονη της τα σκαλοπατακια κι εκανε τσουληθρα. 

Αυτη η εικονα μου εμεινε. Η φωναχτη φωνουλα της απο το γελιο, να με διαταζει να μην την κραταω πια, επειδη μεγαλωσε και μπορει μονη της. Και χτυπουσε ο ηλιος τα καστανα κοτσιδακια της και τα ματακια της φαινοντουσαν μελια. Και σκεφτομουν οτι πριν λιγους μηνες, περσι το καλοκαιρι, δεν μπορουσε να ανεβει αυτα τα σκαλοπατακια ουτε αν την επιανα. Εγω την εβαζα αγκαλια να κανει τσουληθρα και την κρατουσα ολη την διαρκεια. Και τωρα μονη της. Και σκεφτομουν πως θα αναπολω αυτη την εικονα που βλεπουν τωρα τα ματια μου, σε λιγα χρονια. Και περνουσαν πολλες σκεψεις απο το κεφαλακι μου. Καμια δεν με μελαγχολουσε. Ας νιωθω να φευγουν τα χρονια σαν νερακι. Αρκει να βλεπω το χαμογελο της. Νιωθω η πιο τυχερη γυναικα στον κοσμο που της αρεσει να περναει χρονο μαζι μου. Που μοιραζομαστε τετοιες στιγμες μαζι. Που δημιουργουμε αναμνησεις. Κι ας μην θυμαται αυτη καποτε αυτη την εικονα, επειδη ειναι μολις 2μιση χρονων. Καπου μεσα της, εχει μπει ενα τουβλακι ευτυχιας. 

"Αντε Ισμηνακι μου, παμε σπιτι να παιξουμε με τον μπαμπα μας"

"Λιγο γυρω γυρω ολοι μαμα. Για λιγο μονο"

 Σε πεντε λεπτακια ειχαμε μπει στο αυτοκινητο και ξεκινουσαμε για το σπιτι μας.

•§•§•§•§•§•

Δεν ξερω αν ειχες κατι τετοιο στο μυαλο σου kovovoltes μου. Σου χαριζω αυτες τις πολυτιμες λεξεις μου κι ευχομαι να τις απολαυσες :)

Χθες αγορασα λουλουδακια. Φυτεψα ηδη τον κροκο μου, που δεν ηξερα οτι εχει τοσο ομορφα ανθακια, διπλα στα μουσκαρι μου. Κλεινουν τα φυλλαρακια τους το βραδυ και τα ανοιγουν με τον ηλιο. Σαν να σνομπαρουν την νυχτα. Να μην την καταδεχονται. Περιμενουν και οι λεβαντες μου και οι βασιλικοι μου και οι μικρες λευκες γαρδενιες και ολα υποσχονται ενα καλυτερο αυριο.
Κι εγω, που γινομαι ευκολοπιστη καποιες ρευστες στιγμες, πιστευω σ'αυτο. Μολις εκτυπωσα και το εγχειριδιο απο το ποτιστικο που εχω ενα χρονο τωρα και δεν ξερω να το χρησιμοποιω. Δεν θα αφυδατωθω ποτε ξανα.

Τα μουσκαρι και οι κροκοι μου

κι αλλα που περιμενουν να τα φυτεψω ...

Καλο Σ-Κ

closer

Εκανα φραπεδακι. Ξυπνησα μεσα σε ενα πυκνο τοπιο ομιχλης και το μεσημερι πρεπει να ειχε κοντα στους 20°. Κλαδεψα τα φυτα μου και σκεφτομουν ποσα θα καταφερω να σωσω. Μαζι με μενα. Θα μου αλλαξω γλαστρα, ισως χρειαστω λιγο λιπασμα και πολυ φροντιδα και αγαπη.
Μου λειπει η ενεργεια. Η γυμναστικη. Η κινηση. Η υγιεινη διατροφη. Μου λειπει η υγεια. Γεμισα αρρωστιες μεσα κι εξω μου. Και ειναι τοσο μα τοσο δυσκολο να καθαρισω. Ξερω κι εγω τι εχω αναγκη. Ακουω αρκετα "πρεπει να κανεις αυτο", "πρεπει να κανεις εκεινο". Και θελω να κουλουριαστω, να βαλω τα κλαματα, να παραπονεθω σαν μικρο παιδι οτι δεν μπορω.
Μα δεν ειναι λυση αυτο Κατερινα, το ξερεις. Αυριο λεω να παω στο φυτωριο. Μια ενεση ανοιξης στον κηπο θα βοηθησει ειμαι σιγουρη. Μια ανεξοδη χαρα.
Ισως και λιγο περπατημα το πρωι ως τη δουλεια τωρα που εφτιαξε οκαιρος. Λιγα χαμογελα παραπανω. Λιγη θετικη σκεψη. Λιγη πιστη οτι οι αρρωστιες μας τελειωσαν. Λιγο πεισμα. Λιγο μονο...οπως λεει και η Ισμηνη. "Λιγο λιγο μονο μαμα"
Εψαχνα παρεα για οικογενειακη πεζοπορια στο ιντερνετ αλλα δεν βρηκα κατι να βολευει. Ισως εγω με την Ισμηνη να ειμαστε αρκετοι.
Αυριο θελω να σκεφτομαι ετσι...

χελιδονοφωλιες

Καλη Μερα. Σημερα ειναι μια καλη μερα. Δεν φανηκε απο το πρωι. Το αντιθετο θα ελεγα. Αλλα επιμενω. Καλη Μερα. Οχι δεν το παζαρευω, αφηστε με. Σε κανεναν δεν χρωσταω τη διαθεση μου. Θα την κρατησω σφιχτα κι αν θελησεις να μου την στερησεις, δεν νοιαζεσαι για μενα και θα σε αγνοησω.
Τοση δουλεια και μια στιγμη τα καταστρεφει ολα. Τα αναιρει λες και δεν περασαν οι μερες αυτες που δουλεψατε τοσο. Λες και εισαι ακομη στην αρχη. Και αναρωτιεσαι αν αξιζει; Ως ποτε;
Ετοιμαζω το βιογραφικο μου για το εξωτερικο. Φοβαμαι πολυ αλλα θα το ρισκαρω. Θελω να φυγω.
Σημερα θα προσπαθησω να κλειδωσω αλλη μια φορα τα προβληματα στο γραφειο και να παρω την μικρη μου, να παμε στο φραγμα την Κυριακη να φτιαξουμε χελιδονοφωλιες. Θα εχει καλο καιρο επιτελους. Να ξεσκασει λιγακι κι αυτη. Ολο κλεισμενη μεσα σε τεσσερεις τοιχους.
Ριχνω ψυχουλα πισω μου να τα φανε τα πουλια να μην βρω τον δρομο της επιστροφης. Θα μεινω εκει. Εκει ακριβως. Στο ονειρο, λιγο δεξια απο την επιλογη δυστυχια. Θα της γυρισω πλατη και θα προχωραω μεχρι να απομακρυνθω αρκετα..
Ετοιμη για χελιδονοφωλιες. Θα χωρεσουν κι εμας μεσα μικρη μου.

Δευτερα 19/03/12
περασαμε υπεροχα τελικα...

Ιδου η χελιδονοφωλια που φτιαξαμε

παιχνιδι συνεντευξη (updated with photo)

Ηρθε και η σειρα μου γι'αυτο το παιχνιδι. Ας γνωριστουμε ακομη λιγο για αλλη μια φορα .
Ενα ειδος συνεντευξης ειναι. Τις απολαμβανω πολυ αυτες τις "εξομολογησεις".
Η πρωτη προσκληση απο την καλη μου Σοφια . Παμε να απαντησω στις ερωτησεις της.

1. Αλήθεια ή θάρρος;

Αληθεια.....κι αυτη θαρρος θελει 

2. Ένα όνειρο που είχες και ποτέ δεν έγινε πραγματικότητα. Ποιο είναι;

Πολλα. Ονειρευομαι συνεχεια. Ονειρευομουν να γινω χορογραφος, ονειρευομουν να ταξιδευω, ονειρευομουν να κανω βολτες με το αυτοκινητο, να αδυνατισω, να αγορασω ενα σπιτι με κηπο, να παρω ενα τζιπ, να εχω γατες, να εχω πολλα παιδια....πολλα ονειρευομαι. Το ποτέ ομως μου ακουγεται βαρυ. Μονο στο "ποτε δεν ειναι αργα" το δεχομαι ;)

3. Το πάθος είναι λάθος ή τόλμη στη ζωή;

Το παθος δεν ελεγχεται. Δεν μπορω να κρινω τολμηρο καποιον που παθιαζεται, γιατι δεν εχει αλλη επιλογη. Ουτε λαθος θα το ελεγα. Ειναι εμπειρια που αξιζει να τη ζεις......και η παναγια μαζι σου :):)

4. Η δική σου γκάφα είναι η πιο αστεία. Ποια είναι;

Κοιτα να δεις που δεν μπορω να σκεφτω κατι. Κι εχω κανει τοσα πολλα! Α! Κατι θυμηθηκα. Οχι ακριβως γκαφα. Αστειο γεγονος. 

 Οταν ημουν εγκυος, εσπασαν τα νερα στις 3 τα ξημερωματα. Οταν τηλεφωνησα στην κλινικη και μου ειπαν να ετοιμαστω και να παω, εγω απο το αγχος μου επεμενα οτι ειχα σε 5 μερες ραντεβου για καισαρικη (ερχοταν αναποδα η βασιλισσα μου). "Μα κυρια μου σπασανε τα νερα σας, θα πρεπει να ερθετε αμεσα"  με παρακαλουσε η κοπελιτσα :) Της εκανα την χαρη και πηγα, οπως θα φανταζεστε.

5. Φτάνεις 75 χρονών. Αναλογίζεσαι τη ζωή σου…

με φανταζομαι σε ενα σπιτι στο χωριο μου, πισω απο ενα παραθυρο με δαντελενιες κουρτινες και θεα στον Χολομωντα να σκεφτομαι τα ομορφα χρονια που περασαν. Λουλουδια, μπαχτσεδακι, τα ζωακια μας κι εγω με τον Δημητρη με υγεια να απολαμβανουμε τη ζωη κανοντας περιπατους, ποδηλαταδες, βολτες με το αυτοκινητο, ταξιδια και δημιουργωντας ο,τι τραβαει η ψυχη μας.

6. Η στιγμή που θα ήθελες να “παγώσει” το χρόνο ποια είναι;

Εννοεις μια στιγμη που να μου αρεσε τοσο που θα ηθελα να σταματησω τον χρονο; Δεν ξερω. Μου αρεσει να κυλαει ο χρονος. Οι δημιουργικες στιγμες μου ισως. Καποιες στιγμες που ξαπλωνει η μικρη στην αγκαλια μου. Καποια παλια πρωινα που χουζουρευαμε τις Κυριακες τα πρωινα στο κρεβατι με τον Δ.  Τις διακοπες με την παρεα μας. 

Μαζεμενα στα λεω συνεχεια ε; Δεν ειναι να με καλεσει κανει σε παιχνιδι εμενα, ολο ζαβολιες κανω.

7. Κλέβεις. Τι και γιατί;

Κλεβω την θετικη ενεργεια καποιων ανθρωπων. Επειδη δεν τους την στερω και παντα την εχω αναγκη. 

8. Πότε ήταν η τελευταία φορά που είδες ή έζησες ένα θαύμα;

Μονο ενα πραγμα μπορω να αποκαλεσω θαυμα στην ως τωρα ζωη μου. Την γεννηση του παιδιου μου. Ακομη μου φαινεται ασυλληπτο το οτι φτιαχνουμε ανθρωπους!!!

9. Έμπνευση ή γνώση; Τι προτιμάς να σε οδηγεί στη ζωή;

Τι κακο με σενα να πρεπει να διαλεξω ενα απο τα δυο. Και τα δυο. Αλληλοσυμπληρωνονται. Το ενα διχως το αλλο μπορει να ειναι αχρηστο, να μην πω επικινδυνο.

10.  H ιδανική μέρα πώς είναι;

Εχεις χρονο; Κανε καφε και αναψε τσιγαρο.

Η ιδανικη μερα ειναι να ξυπνησω γυρω στις 7, να κανω ερωτα με τον Δ μου, να κανουμε ντουζακι και να κατεβουμε στην κουζινα να φτιαξουμε ενα υπεροχο πρωινο ακουγοντας μουσικη. Μετα θα κατεβαινε και η Ισμηνη για πρωινο, θα ετοιμαζομασταν και θα μπαιναμε στο αυτοκινητο για εκδρομη. Θα ανεβαιναμε πανω στον Χορτιατη, θα αφηναμε το αυτοκινητο και θα προχωρουσαμε σε ενα ομορφο μονοπατακι μεσα στο δασος. Το μεσημερι θα βρισκαμε μια παραδοσιακη ταβερνουλα και θα καθομασταν να φαμε. Επειτα σπιτι για μεσημεριανη σιεστα. Το απογευμα θα ερχοταν σπιτι φιλοι μας για καφεδακι και κουκους. Το βραδακι, αφου πηγαινε για υπνο η μικρη, εμεις θα βαζαμε ενα κρασακι και θα απολαμβαναμε μια ωραια ταινια στο home cinema. Θα ειχαμε αναψει το τζακι και θα ειχα στρωσει να κοιμηθουμε στρωματσαδα το βραδυ στο σαλονι.
Συντομη ημουν, δεν εχεις παραπονο;

11. Πες μας μια έκπληξη που σου έκαναν και σου έμεινε αξέχαστη

Το καλοκαιρι φευγαμε για Κεφαλλονια με την παρεα μας, ξημερωματα μετα τα γεννεθλια μου. Βαλαμε ραντεβου στα Μαλγαρα για να ξεκινησουμε ολοι μαζι το ταξιδι. Εκει που μαζευτηκαμε ολοι κι ετοιμαζομασταν να φυγουμε, εβγαλε η κουμπαρα μου μια τουρτα απο το αυτοκινητο και μου τραγουδησαν το happy birthday στα διοδια κι εσβησα τα κερακια :):)

Στις 5:30 το πρωι εγινε το σκηνικο στα Μαλγαρα :)

♫♪♫♪♫♪♫♪

Η δευτερη προσκληση απο την ομορφη Στελλα. Εμμεση προσκληση, καλεσε οποιον ηθελε να παιξει με τις ερωτησεις της. Κι εγω ηθελα :) Και Ιδου:

1. Ποιο  ειναι το πιο αγαπημενο προσωπο στην ζωη σου?

Η Ισμηνη, η κορη μου!

 2. Ποια ειναι η σχεση σου με τα ζωα  και την κακοποιηση που υφιστανται απο καποιους

Εχω μεγαλωσει με σκυλια. Ολα πρωην αδεσποτα, κοπροσκυλακια που τα μαζευε η αδερφη μου απο τους δρομους. Θυμωνω πολυ οταν βλεπω κακοποιηση ζωων και πιστευω οτι θα πρεπει ολοι να αρχισουμε τις καταγγελιες. Κι ας μην ξερουμε προς σε ποιον. Οταν βλεπουμε κατι ασχημο να κανουμε καταγγελια κατα αγνωστου. Να φανει οτι ειναι πολλοι αυτοι που νοιαζονται και να γινει επιτελους κατι!

Επισης τρελλαινομαι οταν υπαρχουν τοσα υπεροχα σκυλια στους δρομους και υπαρχουν ακομη ανθρωποι που αγοραζουν απο pet shop. Εκει να δεις κακομεταχειριση!!!!!!!! Θα επρεπε να εχει απαγορευτει το εμποριο των ζωων!!! 

 3. Τι θα   εκανες   αν ειχες μια μερα απολυτα δικια σου χωρις να πρεπει να σκεφθεις αλλους??

Μια μερα μονη μου; Θα εκανα αλλαγες στο σπιτι. Θα μετακινουσα επιπλα, θα αναδιοργανωνα ντουλαπια, θα εφτιαχνα κατασκευες. Το απογευματακι καφεδακι με καποιον φιλο και το βραδακι ρομαντικο δειπνο σε εκεινο το υπεροχο Ιταλικο εστιατοριο εξω απο την Περαια με τον Δημητρη. Μετα θα βρισκομασταν με την παρεα μας και θα πηγαιναμε σε καποιο κουτουκι ή σε καποια μπουατ.

4. Ενα ονειρο σου που εγινε πραγματικοτητα 

Να ζησω σε σπιτι με μικρο κηπακο, να κανω παιδι, να εχω σκυλο. Ξεχναω κατι;;;

5. Ενα ονειρο σου που παραμενει ακομη ονειρο!! 

Η απαντηση ειναι ιδια με την ερωτηση νουμερο 2 στο πανω ερωτηματολογιο. 

6. Με ποιο ειδος μουσικης διασκεδασεις χαλαρωνεις ταξιδευεις??? 

Με νωχελικους λατιν ρυθμους, λιγη τζαζ, εντεχνο ελληνικο, και ρομαντικα γαλλικα και ιταλικα τραγουδακια

7. Θα ηθελα την γνωμη σου για την κατασταση στην οποια βρισκεται η χωρα μας αυτην την στιγμη!!!

Πολυ ωραια ερωτηση. Η Ελλαδα νομιζω βρισκεται στη θεση που της αξιζει. Εμεις την φεραμε εδω. Οχι δεν εννοω οτι "μαζι τα φαγαμε". Εκεινοι τα εφαγαν, αλλα εμας δεν μας απασχολουσε μεχρι το προσφατο παρελθον μας. Ανεχεια, ωχαδελφισμος και λαμογιά. Ειναι στο DNA του ελληνα και δεν νιωθω καθολου περηφανη γι'αυτο. Δεν σου κρυβω οτι θα ηθελα να ζησω στο εξωτερικο γιατι και χωρις την κριση, η νοοτροπια μας δεν μου αρεσει. Δεν μου αρεσει που δεν επιτρεπονται οι σκυλοι στα μαγαζια, που παρκαρουν στην θεση για ΑμΕΑ και πανω στα πεζοδρομια ολοι, που ειμαστε αντι-επαγγελματιες,  που πρεπει να δωσεις φακελακι στον γιατρο για να κανει τη δουλεια του,που...που...που...πολλα! Κι εχω ξαναπει, το εξωτερικο δεν ειναι παραδεισος. Αλλα ζεις πολυ πιο αξιοπρεπως συγκριτικα!

 

8. Τι σε εκνευριζει στην καθημερινοτητα σου?? 

Η ασυνεπεια, η αγενεια και η κατσουφικες μιεζερες φατσες.

9. Ποιο ειδος ανθρωπου δεν θα μπορουσες να εχεις φιλο ??με τιποτα ομως!!!! 

Τον πιεστικο. Οταν νιωθω πιεση απομακρυνομαι.

10. Αν σε αφηναν σε ενα ερημο νησι πες μου τα 5 πραγματα που θα ηθελες να εχεις οπωσδηποτε μαζι σου!! 

Να υποθεσω οτι εννοεις αντικειμενα και οχι προσωπα ε; Τιποτα. Ισως κανενα οδηγο επιβιωσης :) Σε ενα ερημο νησι δεν θα χρειαζομουν τιποτα απο οσα χρειαζομαι εδω...τραγικο;!

11. Ποια ειναι η σχεση σου με την θρησκεια???     

Οχι καλη. Η αληθεια ειναι οτι δεν το εχω ψαξει και πολυ. Νομιζω ειμαι πιο κοντα σε ανατολικες φιλοσοφιες. Επιφυλαχτικα το λεω αυτο, γιατι δεν εχω πολλες γνωσεις.

Με την εκκλησια δε οι σχεσεις μου ειναι κακιστες.

     

Τωρα θα πρεπει να δημιουργησω το δικο μου ερωτηματολογιο και να καλεσω καποιους φιλους. Οι περισσοτεροι εχουν ηδη παιξει, αλλα εγω θα κανω την προσπαθεια μου :)

1.   Σε ποια χωρα φανταζεσαι οτι θα ηταν ιδανικα να ζουσες και γιατι;

2.   Ποια ειναι η γνωμη σου για την φιλια μεταξυ ανδρων και γυναικων;

3.   Εισαι υπερ ή κατα στις σχεσεις απο συνοικεσιο και γιατι;

4.   Πως περναει συνηθως μια καθημερινη μερα σου;

5.   Ποια επαγγελματα θεωρεις οτι ωφεληθηκαν απο την κριση της χωρας μας;

6.   Ποιο ειναι το ωραιοτερο δωρο που εχεις κανει ποτε σε καποιον;

7.   Ποιο χαρακτηριστικο θεωρεις πιο βασικο για εναν επιτυχημενο γαμο (ή πολυχρονη σχεση);

8.   Τι ειναι αυτο που θα ηθελες να κανεις συχνοτερα και νιωθεις οτι δεν εχεις πια τον χρονο ή το κουραγιο για να το κανεις;

9.    Ελληνικη οικογενεια: ποια τα προτερηματα και ποια τα ελαττωματα της;

10.   Ποιο προτερημα σου εκτιμας περισσοτερο στον εαυτο σου;

11.   Εχεις ενα τριημερο μονος σου. Που και πως θα επελεγες να το περασεις;

Θα καλεσω καποιους φιλους που νομιζω δεν εχουν παιξει ακομη, αλλα θα χαρω να δω να το παιζουν και αλλοι αν τους αρεσουν οι ερωτησεις . Προσκλησεις λοιπον στους:

◘  στεριανη ζαλη  (δεν παιζεις παιχνιδια νομιζω, αλλα γιατι οχι, ισως θελησεις....ισως και οχι, καμια δεσμευση)

◘  kovovoltes  (ελα, τωρα που βγηκε ηλιος στο νησι μας, να αρχισουμε τα παιχνιδια☺)

◘  roadartist  ( ειμαι σιγουρη οτι εσυ θα ειχες πολλες προσκλησεις, παρε αλλη μια☺)

◘  το κοριτσι της βροχης  (φιλεναδα τι λες για μια συνεντευξη;;)

◘  με το φεγγαρι αγκαλια  (νομιζω σου αρεσουν κι εσενα αυτα τα παιχνιδια...ή κανω λαθος;)

◘  seirios  (εχεις διαθεση;;)

◘   Μ  ( καμια δεσμευση το ξαναλεω, απλα σε σκεφτηκα ☺)

◘  AnD μου (σαλονικια μου, εχεις ορεξη;)

◘ Ka-Pa (νομιζω ειχατε και απο αλλου προσκληση, παρε αλλη μια ☺)

◘ kittaro (χλωμο το βλεπω να παιζει, αλλα δεν χανω τιποτα αν σε καλεσω ε; )

◘ κοκκινη ομπρελα  (το ποσο θελω να επιστρεψεις φιλεναδα δε λεγεται)
◘  Create the style  (ξερω,ξερω, αγχωθηκες τωρα ☺)

getting started

time out

Ολο το απογευμα προσπαθω να βρω μια ανοιξιατικη φωτογραφια να βαλω στον τιτλο του μπλογκ μου. Το φθινοπωρο και τον χειμωνα βρισκω τοσες πολλες που με κανουν να λεω, "αυτη η φωτογραφια ειμαι εγω". Δεν ειναι οτι δεν μου αρεσει η ανοιξη. Μου αρεσει πολυ. Βρισκω τοσες ομορφες και ζεστες φωτογραφιες. Αλλα λειπω εγω απο μεσα. Λειπει το δικο μου αγγιγμα.
Τελειωσε κι αυτη η εβδομαδα. Γεματη αρρωστιες και δυσοιωνη επικαιροτητα. Εφτασε η Παρασκευη κι εγω εβαλα μονο πληντυρια. Τιποτα αλλο δεν εκανα. Εχει πολλες εβδομαδες που ολα τα σπρωχνω στην ακρη και το μονο που κανω οταν εχω κενο ειναι να χαζευω φωτογραφιες στο ιντερνετ. Λες και προσπαθω να χωθω μεσα τους. Λες και υπαρχει ελπιδα να με ρουφηξουν. Η ζωη καθεται απραγη σε μια πολυθρονα και περιμενει να πατησω ξανα το pause, να αρχισω να ζω. Μα εγω ολο και βουλιαζω στην στριφογυριστη μου λευκη καρεκλα.
Εχω αναγκη να απομακρυνθω λιγακι. Να βαλω σε μια σειρα ολα αυτα που θελω να κανω και τα αναβαλω απο σημερα στο αυριο. Να με ξαναβρω λιγακι. Το μπλογκ ειναι απο τις πιο αγαπημενες μου συνηθειες. Μα εχει λιγο καιρο που με ρουφηξε κι ας μην φαινεται η διαφορα με γυμνο ματι. Την νιωθω εγω στα κλικ που κανω. Ενα βημα πισω να φανει πιο καθαρα η εικονα γιατι αλληθωριζω. Δεν χρειαζομαι πολυ. Λιγες μερες μονο να συγκεντρωθω στο in vivo για να μπορω να ξεχωριζω το in vitro. Εχω τοσα πολλα να κανω κι εχω τοση διαθεση καποια πρωινα.
Μετρωντας στιγμες θα επιστρεψω. Γεματη ολα αυτα που αφησα να γλιστρισουν χαμενη στην μαυριλα των ημερων.
Καπου εδω θα τριγυριζω. Στις μυτες. Απο αποσταση. Ξυπολητη παντα.