Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2007

Αιμα- >Μινως : Το γραμμα

"

"Ειμαι μια γυναικα που φευγει και στο εχω πει. Τους κανονισμους της δραπετευσης τους εχω μαθει.

Οταν μια γυναικα θελει να φυγει χρειαζεται για κουραγιο ενα αλλοθι. Πως ο αντρας που αφηνει ειναι αχρηστος, πως ειναι μικροψυχος, δειλος, ψευτης. Πως τη λιγοστευει σα γυναικα κι αλλα πολλα, πολλα, που μονο η δειλια με τη φαντασια μπορουν να εφευρισκουν.

Προσπαθησα να κανω κι εγω ετσι. Επι μηνες τωρα παλευω να διευκολυνθω. Να σε διευκολυνω κι εσενα καλε μου. Αν σε κατηγορησουν οταν σε εγκαταλειπουνε, η εγκαταλειψη μοιαζει πιο λογικη, πιο δικαιη.

Εσυ ομως δεν την αξιζεις την προδοσια που σαν αραχνη, υπουλα, πηγαινα να σου υφανω. Εσυ ποτε δε μου επετρεψες και δεν καταδεχτηκες καμια ευκολια.

Φευγω και ξερω πως αφηνω εναν αντρα απεραντο. Αφηνω μια καρδια που ξεπερναει τα μετρα της καρδιας μου.

Εσυ κουβαλας την περηφανεια του καπετανιου που ειναι ετοιμος να βυθιστει με το πλοιο του οταν το ζητησουν οι νομοι του ωκεανου.

Ωραιος που ηταν ο βυθος μαζι σου!
Τα φυκια της εκστασης γυρω μας ν' αργοπαλευουν! Οι κοκκινοι αστεριες. Το αηχο! Η υγρη μας ατμοσφαιρα που νοσταλγουσες οπως ο ξενιτεμενος την πατριδα.

Εσυ παντα απαιτουσες απ' τον ουρανο να σου στελνει δυσκολα τα αινιγματα να μην πληττεις.Στη δουλεια, στη ζωη, στην αγαπη. Ακομα κι εμενα σαν αινιγμα με ποθησες. Με χρειαζοσουν σαν αινιγμα που ερεθιζει το ακριβο σου πνευμα.

Ειμαι μια γυναικα ρευστη, γι' αυτο μ' αγαπησες.
«Μου φευγεις οταν σε ζητω και με κατεχεις οταν σου φευγω», μου εγραφες σ' εκεινο το μικρο γραμμα σου. Με θλιψη και με θαμβος τα ελεγες αυτα. Η θλιψη πληρωνε προθυμα το θαμβος, ποτε δε γκρινιαζες για τη μοιρα σου γιατι εισαι απο αυτους που τη διαλεγουν. Διαλεγουν που να υποτασσονται.

Μ' ευγνωμονουσες που μπορεσα να μου παραδοθεις.
Εγω ομως ειμαι μιζερη, δεν σου παραδοθηκα. Εγω παλι φευγω, παλι βολοδερνω. Εσυ ολα μου τα εδωσες, εγω ομως τωρα θελω πιο πολλα απο τα ολα. Σερνομαι σε νυχια τρελλας, σερνομαι και σου φευγω. Εσυ θα πονας και για σενα και για μενα απο δω και περα. Το ξερω, ντρεπομαι, αλλα δεν μπορω να κανω τιποτα. Εσυ ξερεις καλα, ολο μου το λεγες, πως τιποτα δεν ελεγχουμε δυσκολοτερα απο τον εαυτο μας. Τιποτα πιο αγνωστο, μου ελεγες.

Ομως εσυ εισαι απο τη στοφα των αντρων που γνωριζουν καλα τις γωνιες της ψυχης τους. Σπανιο ειδος, τυχερο στην ατυχια του κι ατυχο στην τυχη του. «Το δυσμενες προνομιο», που σου αρεσε να μου λες οταν αιμορραγουσαν οι ευαισθησιες μου.

Εσυ μπορεις να δηλωσεις, « Εσενα ή τιποτα» και στην αναγκη ν' ανοιξεις την πορτα του τιποτα και να πεσεις μεσα.

« Στ' αληθεια και για παντα», ολο με διαβεβαιωνες και σε πιστευω. Στον εαυτο μου δεν εχω εμπιστοσυνη αγαπη μου, ουτε στην αληθεια μου, ουτε στο παντα μου κι ας σου ορκιζομουν για να δεσμευτω και να ησυχασω. Για την ειλικρινεια μου, ναι. Για την ειλικρινεια μου εχω βεβαιοτητα. Μονο γι' αυτη. Τοσο φτωχουλα.

Εγω μονο σ' ερωτευτηκα ενω εσυ μ' αγαπησες, με την κραταια αγαπη λεω, την ως θανατος. Εγω, οχι. Που και που σε ζηλευα και σε ζηλευω που μπορεσες να κερδισεις μεσα σου τοσο θαρρος. Εγω, οχι...

Ο ερωτας πεθαινει κι ειναι στις καταρες του να μην πεθαινει ποτε ταυτοχρονα και στους δυο. Παντοτε ο ενας θα εγκαταλειπει. Ο ενας θα σηκωνει, μονος του, τη ντροπη του προδοτη, κι ο αλλος, μονος του, τη ντροπη του προδομενου. Πιο ειναι απο τα δυο πιο βαρυ κανεις δε γινεται απο πριν να το ξερει. Απο αυριο θ' αρχισουμε να το μαθαινουμε αυτο. Κι εσυ, κι εγω, καλη μου αγαπη.

Ο ερωτας μου τελειωσε λοιπον. Στο λεω γιατι εισαι ενας αντρας ευθραυστος, μοναχα την αληθεια μπορεις ν' αντεξεις.

«Αχ Αιμα», θα πεις κι απο ολους οσους καταραμενους τα ξερουν αυτα, εσυ, εσυ πιο πολυ θα με καταλαβεις.

Βλεπεις, ησουνα παντα συνηγορος και του πιο αθλιου εαυτου μου. Στις αγριες συγκρουσεις μεσα μου, στα σκληρα δικαστηρια, εγω ημουνα ο κατηγορος κι εσυ ο συνηγορος μου παντα. Με χαιδευες και μου ξεκλειδωνες ολες τις πορτες προς την ελευθερια.

Για να το μαθω καλα τις ξεκλειδωνες: Το κατεργο της ελευθεριας ειναι το πιο δυσβασταχτο να μαθω.

Πριν τρεις μερες σ' αφησα στη βεραντα του ξενοδοχειου σκυμμενος στους αιωνιους φακελους και στα χαρτια σου.

Περπατησα πολυ, επι ωρα, ανεβοκατεβαινα τους αμμολοφους με πεισμα, με αγνωστο σιγουρο προορισμο, λες και με τραβουσε απο καποιο σημειο ορισμενο το αντιθετο μου. Καποτε βρεθηκα να στεκομα στον τοιχο που περιστοιχιζε ενα μοναστηρι. Η θυρα ηταν μισανοιχτη. Την εσπρωξα, μπηκα. Η ταπεινοτητα του μαγνητιζε τον εγωισμο μου, η ηρεμια του την τρικυμια μου. Μπηκα. Ο αυλογυρος, η σιωπη. Καπου ακουγοταν ενα ταλαντο. Βρηκα την ηγουμενη να κλαδευει ελιες. Την πλησιασα, την ικετεψα να μ' ακουσει. Φορουσε μαυρα, φορουσα κατακοκκινα. Μ' εσυρε μαζι της σ' ενα μισοσκοτεινο δωματιο, πεντακαθαρο, αδειο σχεδον. Ενας σταυρος μονο στον τοιχο, Σταυρος χωρις εσταυρωμενο.

Καθισαμε πλαι πλαι κι αρχισα να μιλω. Μ' εκανε να μιλω και να της τα λεω ολα, ολα οσα μπορω δηλαδη να ξερω για μενα. Η απελπισια με κυριευει, η απελπισια που με κυριευει πριν την αναχωρηση. Η απελπισια που σε κανει γενναιο ή γελοιο.

«Η απελπισια ειναι το βαρυτερο», μου ειπε η μοναχη. « Ο Ιουδας πιο πολυ αμαρτησε οταν απελπιστηκε και κρεμαστηκε παρα οταν προδωσε τον δασκαλο του». Ειπε ακομα, « Αυτο που γυρευετε το λενε, αιωνιοτητα. Δεν θα το βρειτε σε ανθρωπινη σχεση».
«Ναι, ναι», εκανα κι εκλαιγα.
«Ναι, ναι», κι εκλαιγα χωρις να πολυκαταλαβαινω.

Πρεπει να φυγω τωρα αγαπη μου. Δυναμωνει η βροχη και πρεπει να φυγω. Οι γλαροι τετοια ωρα τι γινονται; Που πανε οι γλαροι οταν φυσαει και βρεχει; Χθες τη νυχτα ολο το σκεφτομουνα, ολο ελεγα να σε ξυπνησω και να σε ρωτησω. Το ξεχασα τελικα. κοιμηθηκα και δεν σε ρωτησα "

Ετσι τελειωνε το γραμμα, αποτομα. Σαν κατι να την εμποδισε ξαφνικα. Χωρις αποχαιρετισμο, χωρις ουτε καν μια τελεια.

Σηκωνει στεγνα τα ματια του. Κοιταζει το απεραντο δωματιο της αναχωρησης της. Το κοιταζει επι ωρα πολλη, σα να μετρα ενα γκρεμο, το κενο κατω απο μπαλκονι, σα να ζητα ν' απομακρυνουν το διχτυ ο σχοινοβατης.

Κι υστερα, συντομα, διαυγως, εντιμα, αποδεχεται το χειροτερο: Αδυνατο να μην την καταλαβει. Αδυνατο να μη την αγαπα. Τωρα πιο πολυ. Ετσι παλαβη, ετσι θανασιμη με τον εαυτο της.

Ειπε πραγματι, « Αχ Αιμα». "

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΚΡΑΤΑΙΑ ΑΓΑΠΗ" ΤΗΣ ΜΑΡΩΣ ΒΑΜΒΟΥΝΑΚΗ

19 σχόλια:

  1. Οποιος αντεξει και το διαβασει ολο συγχαρητηρια :)

    Ειναι ομως

    κ α τ α π λ η κ τ ι κ ο !!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η απελπισια που σε κανει γενναιο ή γελοιο.


    θα κρατήσω βαθυά μέσα μου αυτή τη φράση γιατί είναι οτι ακριβώς έψαχνα χρόνια αν πω για μενα

    το ρούφηξα όλα και θα σου πω οτι δεν εχω σταματήσει να κλαίω ακόμα(σσσσσ μην το πεις πουθενα όμως)

    με έχεις κάνει να την αγαπήσω αυτή τη γυναίκα και είχες καιρό να αναρτήσεις κάτι δικό της

    εχω νέαααα πέρνα για καφέ και τσιγάρο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Να το διαβάσω,... άντεξα...

    Να αποφύγω τις συγκρίσεις,... δεν άντεξα...

    Να μην το κάνω κόπυ-πέιστ και το δώσω σε κάποιον,... παλεύω ν' αντέξω...

    Ά, ρε Κατερίνα...
    Κι είχα τέτοια κέφια σήμερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αρτου ερχομαι βιαστικα γιατι τρεχω.

    Αυτο το αποσπασμα ειναι οτι καλυτερο εχω διαβασει, οχι μονο απο ολα τα βιβλια της Βαμβουνακη, αλλα απο ο,τι εχω διαβασει γενικα στη ζωη μου!!!

    Καλησπερα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Στελλιτσα μου,

    λυπαμαι αν σου χαλασα τη διαθεση. Μεσα σε αυτο το γραμμα κρυβονται παρα πολλα μυστικα. Οπου αντεχουμε βλεπουμε τον εαυτο μας. Εχω γνωρισει πολλους να δηλωνουν ετσι, κανεναν να ειναι ομως!!!

    Μη μου στενοχωριεσαι, δεν ξερω την ζωη σου, αλλα αυτο το γραμμα κρυβει δυναμη μεγαλη!!!! Οχι μονο του παραληπτη αλλα και του αποστολεα!!!

    Καλο απογευματακι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δεν προκειται να διαβασω κατι που πρεπει να εχω το μυαλο μου συγκεντρωμενο και ισως με αγγιξει...τετοια ωραααααα..

    Πως λενε
    - μολις χωρισα???

    ε εγω
    - μολις στολισα!!!!

    3 ωρες ...και οχι δεν στολισα για την ακριβεια απλα ανοιξα τα κοκκινα κιτρινα μαυρα μπλε πρασινα χιλιαδες κλαδια ...

    μυστικο:
    φορατε πλαστικα γαντια της κουζινας..
    δεν πονανε τα χερια κλπ...

    Επι του θεματος με κινδυνο να κακοχαρακρηριστω:)
    δεν τρελλαινομαι για την Βαμβουνακη..
    Κατ ακριβειαν αλλη μια Βαμβουνακη μεσα στην εβδομαδα και θα χτυπησω μπιελλα!!!:)

    Παρ αυτα θα καταναλωσω την φαια ουσια που μου απομενει και θα το διαβασω αυριο με τον πρωινο καφε...

    δεν μπορεσα να σου απαντησω λογω του φορτου εργασιας "!" απλωματος κλαδιων και ενος απιστευτα χαζου κρυολογηματος..αλλα αυριο θα σου γραψω ματια μου αναλυτικα
    Ελπιζω να ξεκουραζεσαι...
    ..καλη σου μερα:::))


    Φιλι ελα ..να εναααααααα φιλι μεγαλο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ο έρωτας πεθαίνει κι είναι στις κατάρες του να μην πεθαίνει ποτέ ταυτόχρονα και στους δυο. Πάντοτε ο ένας θα εγκαταλείπει. Ο ένας θα σηκώνει, μόνος του, τη ντροπή του προδότη, κι ο άλλος, μόνος του, τη ντροπή του προδομένου.
    Αληθινό!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. παντα σπουδαια τα λογοτεχνικα αποσπασματα που βαζεις!
    στο τελος μιας σχεσης υπαρχει πονος στην ψυχη και των δυο...

    φιλια και καλο μηνα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. συνηθως ο ερωτας τελειωνει μονοπλευρα..και οι δυο πονουν..και πολυ δυσκολο να δεχτεις πως εχουν πνιγει τα συναισθηματα σου,ακομη πο δυσκολο να το πεις οταν εχει προηγηθει μεγαλος ερωτας!!
    καποια κομματια απο τα βιβλια της βαμβουνακη μ αρεσουν παρα πολυ..
    φιλια πολλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Το διαβασα .Ολο !..και αξιζε τον κοπο ..μονο θελω να ρωτησω..
    μετα αυτοκτονησε;
    γιατι κατα κει παει το μυαλο μου...


    Καλη βδομαδα και καλημερα Dee μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Tali μου,

    Δεν χρειαζεται να πω ποσο μου αρεσει η Βαμβουνακη, φαινεται ε ;;; :)

    Εχω διαβασει γυρω στα δεκα βιβλια της, καποια τα θεωρησα βαρετα, ειναι 2-3 ομως που εχουν ταιριαξει πανω μου σαν παλιο αγαπημενο ρουχο.

    Κατα καιρους εχω πολλα να γραψω για την Βαμβουνακη, ολα τα βιβλια της ειναι σημειωμενα στα κομματια που ξεχωρισα, επεται συνεχεια λοιπον :) Ευχομαι να αντεξεις ;)

    Φιλακιααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. outopios,

    Κωνσταντινε μου, εχω ξεχωρισει κι εγω αυτο το κομματι και αρκετα αλλα. Δυστυχως ειναι πολυ αληθινο!!!!

    Καλημερα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. mama mia μου,

    χαιρομαι που σου αρεσουν τα αποσπασματα αυτα. Ειναι κομματια του εαυτου μου και χαιρομαι οταν σας αρεσουν σαν να τα εγραψα εγω :)

    Καλημερα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Φεγγαρενια μου,

    κι εμενα καποια κομματια μου αρεσουν. Ειναι καποια συγκεκριμενα κομματια ομως που δεν μπορω να πω απλα μου αρεσουν πολυ, σε καποια αποσπασματα ειμαι μεσα εγω. Δεν αναφερομαι σε συγκεκριμενο γραμμα, απεχω πολυ απο τους χαρακτηρες που περιγραφει, ειναι ο τροπος που τα γραφει που με νιωθω μεσα. Ελπιζω να μπορεις να διακρινεις τη διαφορα σε αυτο που ειπα γιατι ειναι και πρωι και δε ηπια καφε ακομα να το αναλυσω περισσοτερο :)

    Καλημερα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ταλι μου,

    εχει χρονια που το διαβασα...... δεν αυτοκτονει, πεθαινει καποια στιγμη αλλα δε θυμαμαι απο τι τον χασαμε :):)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Η φυγή ειναι ένα δυσκολο πράγμα και για τους δύο και για αυτον που φεύγει και για αυτό που μένει θέλει δύναμη να το αντέξουν και οι δύο..Καλημέρα :))))!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. με σακατεψες μεσημεριατικα...και σου έχω πει! δε μου αρέσει η βαμβουνάκη! βάλθηκες να μου αλλάξεις γνώμη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Αν ακους μου,

    αν εχεις διαβασει και δε σου αρεσει δεν προκειται να σου αλλαξω γνωμη. Μηπως να γραφω απλα στο τιτλο το ονομα της να ξερεις απο την αρχη να το αποφευγεις;;; :):):)

    Γιατι μας εκλεισες τα σχολια;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή